ေဆာင္းသက္ေလမီွ (ကဗ်ာေဟာင္း)

ေနျခည္ေႏြးႏု၊ ေဆာင္းရတုမွာ

လြမ္းလွၾကာျခည္၊ ဘယ္ဆီေမွ်ာ္မွန္း

စိတ္ဝယ္တမ္းခဲ့။

မွိဳင္းပ်ေဝမွဳန္၊ ခ်စ္ျခင္းသုန္သည္

ကုန္မျငီးဖြယ္၊ လြမ္းသက္လွယ္မွာ

တမ္းခြင့္သာခဲ့။

ေရာက္ျပန္သည္ေဆာင္း၊ ခ်ိန္ၾကာေညာင္းလဲ

ၾကည္ဘဝင္ေငြ႕၊ ဘယ္မေမ့သည္

လြမ္းသူ႕သက္လ်ာ၊ ေမာင့္သည္းညွာ။

ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး)

လာရာ၊လားရာႏွင့္ျမတ္စြာဘုရားရွင္

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္လည္ပံုျဖတ္ပံုကို နက္နဲစြာသိျမင္သကဲ့သို႕၊ သစၥာေလးပါးကိုလည္း ျဖည့္က်င့္ခဲ့ေသာ ပါရမီတို႕အားေလ်ာ္စြာ ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ နက္နက္နဲနဲ သိျမင္နားလည္ခဲ့ေပသည္..။

အလားတူပင္ အတုမရွိ၊ အတူမရွိေသာဥာဏ္ေတာ္တို႕ကိုလည္း ထိုးထြင္းသိျမင္ ေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေရွ႕ဘဝ၊ ေနာက္ဘဝ၊ လာရာ၊ လားရာ တို႕ကိုလည္း ျမင္ႏိုင္သိႏိုင္ခဲ့သူ အျမတ္ဆံုးလူသားျဖစ္၏...။

ထိုအတြက္ေၾကာင့္ပင္ သာဝကအားလံုးတို႕ႏွင့္ လူသားတို႕၏ လာရာ၊ လားရာကို ပိုင္းျခားထင္ထင္ သိျမင္ခဲ့သည္မွာ ယံုမွားဖြယ္မရွိေပ...။

ထိုထိုေသာ မဟာပုဂၢိဳလ္လူသားတစ္ဦးႏွင့္ သာမာန္ပုထုဇဥ္တစ္ေယာက္၏ ဥာဏ္တို႕ကား မႏွိဳင္းယွဥ္အပ္ေသာအရာျဖစ္ေခ်သည္...။

ဖားတုလို႕ခရုခုန္ အိုင္ပ်က္ယံုသာရွိေသာ္လည္း ဘုရားကိုတုလို႕ ပုထုဇဥ္တို႕ခုန္လွ်င္ တစ္သံသရာလံုး ေမွာက္ယံုသာရွိေရာ့မည္...။

ထိုေရာအျဖစ္အပ်က္တို႕ေၾကာင့္ပင္ ေခတ္သစ္ေဒဝဒတ္ေလာင္းမ်ား၏ ကိုယ္ႏွဳတ္စိတ္ၾကံ မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရေသာ္ ကၽြႏ္ုပ္၏စိတ္ဝယ္ မ်ားစြာမသက္မသာ ျဖစ္ရေခ်ေတာ့၏..။

ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ၊ ခြင့္မျပဳခဲ့ေသာ ကိစၥရပ္တို႕သည္ လာရာ၊ လားရာကို ေကာင္းစြာ သိေသာေၾကာင့္သာ ခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္း (ဝါ) ခြင့္မျပဳခဲ့ျခင္းတို႕ ျဖစ္ေခ်သည္...။

လူတို႕၏ ပူမႈကိစၥတို႕အား ရဟန္းတို႕အား ေမးေလွ်ာက္ျခင္းမျပဳရ၊ ရဟန္းတို႕မွ လူမႈကိစၥမေျပာရဟူမူ ဘုရားရွင္လက္ထက္က လူတို႕၏ပူမႈအား အနာထပိဏ္ႏွင့္ အျခားမင္းတို႕က ဘုရားရွင္သို႕ ေမးေလွ်ာက္ခဲ့သည့္ ပူမႈတို႕တြင္ ဘုရားရွင္မွ တရားေရေအး အျမိဳက္ေဆး တိုက္ေကြ်းခဲ့ျခင္းသည္ ရဟန္းအလုပ္ ရဟန္းမလုပ္ဟု မေျပာေစလိုေပ...။

ကိေလသာတို႕ဖံုးလႊမ္းေလေသာ္ သတၱဝါတို႕၏ မ်က္လံုးအစံုသည္ တိမ္အျပည့္ရွိေသာ ေကာင္းကင္ကဲ့သို႕ ၾကည္လင္မႈတစံုတရာ မရရွိႏိုင္ေပ...။ မည္သို႕ပင္ ဆိုေစကာမူ ေရႊဥာဏ္ရွင္ႏွင့္ ပုထုဇဥ္သည္ ႏွိဳင္းေကာင္းေသာ အရာမဟုတ္ေပ...။

အရာအားလံုးကို ေခ်ခြ်တ္၍မရႏိုင္ေပ...။ မိမိ၏ တစ္ထြာတစ္မိုက္ဥာဏ္ျဖင့္ ေခ်ခြ်တ္လိုေသာဆႏၵရွိ၍ မဟုတ္ေသာ္ျငား အနည္းငယ္မွ်ေသာ ပမာဏသာလွ်င္ အသိဥာဏ္တိုးပြားေစလို၍ ဤစာကိုေရးရျခင္း ျဖစ္ေပသည္...။

ပါရမီရင့္သန္သူတို႕သည္ တစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ဂါထာမွ်ျဖင့္ ကြ်တ္တမ္းဝင္ကုန္၏...။ အတန္အသင့္ပါရမီရွင္တို႕သည္ တရားတစ္ပုဒ္၏ အနက္ကို အက်ယ္ေဟာရံုမွ်ျဖင့္ ကြ်တ္တမ္းဝင္ကုန္၏...။ တရားမရွိေသာလူမိုက္၏ ႏွလံုးသားသည္ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ က်ပ္ခိုးတင္ထားေသာ အိုးတစ္လံုး၏ ဖင္ကဲ့သို႕ ေမွာင္မိုက္၍ ေနေခ်မည္...။

သို႕အတြက္ေၾကာင့္ ယခုစာပုိဒ္အား ဖတ္ရွဳ႕ရေသာသူတို႕သည္လည္း လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ စိတ္အေထြေထြ ရွိေလမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျမင္ေကာင္းျဖင့္ ဖတ္ရွဳ႕ႏိုင္ၾကပါေစဟုသာ ဆုေတာင္းရေပသည္..။

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဗာလာနံတို႕၏ တစ္ထြာတစ္မိုက္ဥာဏ္ျဖင့္ ဘုရားရွင္၏ အတုမရွိဥာဏ္ေတာ္တို႕အား ႏွိဳင္းယွဥ္ျပီးသကာလ ဘုရားရွင္ပင္လွ်င္ ဟူ၍ ေျပာလိုလွ်င္ ဘုရားရွင္ကဲ့သို႕ ပါရမီေတာ္မ်ား ျဖည့္က်င့္သင့္ေပသည္...။

တစ္သံသရာလံုးေမွာက္မည့္ ကိစၥရပ္မ်ားအား ကာယကံျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဝစီကံျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျပစ္အၾကီးဆံုးျဖစ္သည့္ မေနာကံျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပစ္မွားမိသည္ရွိေသာ္ ပ်က္စီးျခင္းတိုင္မည့္ ကၽြႏ္ုပ္မိတ္ေဆြမ်ားအား မျမင္လိုသည္မွာ ကၽြႏ္ုပ္၏ ရင္တြင္းက ေစတနာဟု ဆိုလွ်င္လည္းရေပမည္၊ ေမတၱာဟုယူဆလွ်င္လည္း ရႏိုင္ေပသည္...။

၃၈ ျဖာမဂၤလာမွ သေဘာအက်မိဆံုးအခ်က္ကို ေကာက္ႏွဳတ္ျပပါဆိုလွ်င္ "အေသဝနာစ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ သဂၤေဟာ၊ ပူဇာစပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံမဂၤလ မုတၱမံ" ဆိုသည့္အခ်က္ကို ေကာက္ႏွဳတ္ျပရေပမည္...။

အၾကြင္း - ဗာလာနံတို႕ႏွင့္ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ ပ်က္စီးျခင္းတိုင္သကဲ့သို႕ ပ႑ိတ တို႕ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းသည္ သံသရာအက်ိဳးမ်ားျခင္းငွာ မ်ားစြာပံ့ပိုးေပသည္ ဟူ၍သာ...။

ဤစာကို ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၅ ခု၊ ျပာသို (ဆုတ္) ၃ ရက္၊ စေနေန႕ မြန္းလြဲ (၁၂) နာရီ (၄၅) မိနစ္အခ်ိန္တြင္ ကၽြႏ္ုပ္ ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး) မွ ေရးသားျပီးစီးသည္...။