ရြက္ေၾကြတို႕ရဲ႕ဒိုင္ယာရီ

မလွမ္းမကမ္းက တိုင္ကပ္နာရီမွ နာရီလက္တံ ေရႊ႕လ်ားသံက တစ္ေခ်ာက္ေခ်ာက္ ထြက္ေပၚေနသည္။ 

အခန္းသည္တိတ္ဆိတ္လြန္းလွေပစြ။ ဘ၀ရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို ပင္ပန္းၾကီးစြာျဖတ္ေက်ာ္ေနေသာ မိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္း တို႕သာၾကီးစိုးေနသည္။ တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေလႏုေအးအခ်ိဳ႕ ျပတင္းကိုျဖတ္၀င္ လာေသာ္လည္း အခန္းတြင္းက ကလိုရင္းနံ႕ကိုေတာ့ ဖံုးလႊမ္းျခင္းငွာမစြမ္းသာခဲ့။ ကုတင္ေပၚတြင္ မိန္းမတစ္ေယာက္ လွဲေလ်ာင္း ေနသည္ ကိုသာ ျမင္ေနရသည္။ ထိုမိန္းမ၏ႏွဳတ္ခမ္းတို႕ တစ္ဆတ္ဆတ္ တုန္ ေနသည္ကိုျမင္ႏိုင္သျဖင့္သာ သူမရဲ႕ မေနာဘာ၀ ရွိေနသည္ကို ျမင္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထိုမိန္းမ၏ ခႏၶာကိုယ္ တစ္ခုလံုး တြန္႕ခနဲျဖစ္သြား သည္ကို ၾကည့္ျခင္း အားျဖင့္  ထိုမိန္းမ၏ စိတ္အစဥ္ကို တစ္စံုတစ္ရာျဖတ္စီး ေနသည့္အလား။ ထိုမိန္းမ၏ အသက္အရြယ္ကိုေတာ့ ခန္႕မွန္းဖို႕ ခက္သည္။ ခ်ိဳင့္၀င္ေနသည္ ထင္ရေသာ နားထင္တို႕မွာ ဇရာ၏ အထုအေထာင္းကိုေတာ့ ခံထား ရဟန္မရွိ။ ျဖဴသည္ဟု ထင္ရေသာ သူမအသားအရည္ မ်ားမွာေတာ့ ပဋိေဆး၀ါးတို႕ ႏွိပ္စက္ေလသျဖင့္ ေျခာက္သေယာင္းေယာင္ေယာင္ ထင္ရေစသည္။ သူမရင္ေခါင္း အထိ ျခံဳလႊမ္းထားေသာ အျဖဴေရာင္ ပိတ္စမွာ တကယ္တမ္းေတာ့ သူမႏွင့္သိပ္ကိုရင္းႏွီးၾကသူမ်ားလို....။

.

.

.

.

.

.

.

 

စတင္သစၥာေဖာက္ခဲ့တာက … ေမာင္။ တစ္ရက္မွာ ကြ်န္မကို လမ္းခြဲစာေလးတစ္ေစာင္နဲ႕အတူ ထားသြားခဲ့သည္။ ေက်ာင္းလည္း ထြက္လိုက္သည္ဟုၾကားသည္။ ကြ်န္မစိတ္ထဲ တစ္စံုတစ္ရာကို ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္စြာ သူနဲ႕နီးစပ္ရာမွန္သမွ် အားလံုးကိုလိုက္စံုစမ္းခဲ့သည္။ အေျဖကိုသိရမွျဖစ္မည္။ ကြ်န္မခ်စ္ခဲ့တာ တစ္ဘ၀လံုးကိုပံုျပီး ခ်စ္ခဲ့တာေလ။ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေပးဆပ္လိုက္ရတဲ့ တစ္ဘ၀စာနဲ႕ ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ ခ်စ္ျခင္းဂုဏ္သိကၡာေတြအတြက္ ေမာင့္ကို ကြ်န္မရွာမေတြ႕လို႕မျဖစ္။ 

.

.

.

.

.

.

.

ေဒါင္…. ေဒါင္….

            က်ယ္ေလာင္ေသာ နာရီသံႏွစ္ခ်က္ကို ၾကားလိုက္ရသည္ႏွင့္ သူမဖ်တ္ခနဲႏိုးလာသည္ဟု ထင္လိုက္မိသည္။ ရင္ဘတ္ေပၚတင္ထားေသာ သူမလက္တစ္ဖက္ကိုအားယူျပီး လွဳပ္ရွားၾကည့္လိုက္သည္။ ရင္ဘတ္ေပၚတြင္ တစ္စံုတစ္ရာ လွဳပ္ရွားသြားသေယာင္ ခံစားရမွဴ႕ေၾကာင့္ သူမအသက္ရွင္ေနေသးသည္ဟု သတိရလိုက္မိသည္။ ပင္ပန္းေလစြ။ ဒီေလာက္ကေလး ေတာင္ မလွဳပ္ရွားႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ သူမအားအင္ေတြ ယုတ္ေလ်ာ့ခဲ့ျပီလား...။

 .

.

.

.

.

.

 .

တစ္ခန္းလံုးက ေအးခ်မ္းစြာျငိမ္ဆိတ္ေနသလိုပင္။ ျပတင္းေပါက္ကေလကေလးတစ္ခ်က္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တိုက္လိုက္စဥ္မွာ စားပြဲေပၚက စာရြက္ကေလး တစ္ရြက္ အဖ်ားခတ္သြားသည္။ ထိုလူ႕လက္ႏွင့္ တ၀က္တပ်က္ ဖိထားေသာေၾကာင့္ လြင့္ေတာ့ က်မသြား။ အကယ္၍ ထိုလူေနာက္ဆံုးေရးခဲ့ေသာ စာကေလးကိုသာ ျမင္ႏိုင္ခဲ့ပါမူ အနားတြန္႕ေနေသာ လက္ေရးေစာင္းေစာင္း ကေလးျဖင့္ တစ္လံုးတည္းေသာ စာကေလးကို ေတြ႕ရမည္သာ။

 မၾကာေတာ့မယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုမွာ ေကာင္းကင္ေပၚက ၾကယ္ေလးဆယ့္တစ္စင္း ေမြးဖြားလာေတာ့မွာပါ...... အခုဖတ္ခဲ့ရတဲ့ အပိုင္းေလးေတြက ၾကယ္စင္ဆယ့္တစ္စင္း ထဲကမွ အေသးငယ္ဆံုးၾကယ္ေလးတစ္စင္းရဲ႕မ်က္ရည္ေတြထဲက တစ္စက္ပဲ ဆိုပါေတာ့ဗ်ာ...... ဒီၾကယ္စင္ေလးေတြ လန္းဆန္းဖို႕ အခ်ိန္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရပါတယ္...... ၾကယ္တစ္စင္းရဲ႕ အလွကိုျမင္ႏိုင္ဖို႕ ရွည္လ်ား ပူျပင္းလွတဲ့ ေန႕လည္ခင္းေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးမွ တိမ္တိုက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ရွင္းလင္းဖယ္ရွားျပီးမွ မွဳန္ျပျပျမင္ ရပါတယ္.... မည္မွ်ပင္ မွဳန္ပ်ေနပါေစ လမ္းေပ်ာက္ေနေသာ တစ္ေယာက္ေသာ သူကိုသာ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ လမ္းျပႏိုင္ခဲ့ ပါလွ်င္ ထိုၾကယ္စင္ေလး တာဝန္ေက်ျပီဟု မွတ္ယူမိပါသည္..... ၾကယ္စင္တို႕ကို အားေပးမည့္ ၾကယ္စင္ခ်စ္သူမ်ား ကိုလည္း မ်ားစြာေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္.....။ 

ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္

ကိုကိုးအိမ္(မႏၱေလး)