အေမ့ကို ကြ်န္ေတာ္နဲ႔အတူ ျမိဳ႔မွာလိုက္ေနဖို႔
ေခၚခဲ့တယ္။ ဆူညံတဲ့ ျမိဳ႔ျပလူေနမႈစရိုက္မွာ အေမက်င့္သားမရဘူး ရြာမွာပဲ ေအးေအးလူလူ
ေနပါရေစလို႔ အေမျငင္းဆန္ေတာ့ ေနရပ္ကို အေမမခဲြႏိုင္မွန္း
ကြ်န္ေတာ္ရိပ္စားလိုက္မိတယ္။
"အရင္က ကြ်န္ေတာ္ ေငြျပန္ပို႔တာကုိ အေမလက္မခံခဲ့ေပမယ့္ ဒီတစ္ခါေတာ့
လက္ခံေပးပါေနာ္အေမ။ တစ္လကို ၂ေထာင္ သားအျမဲပို႔ပါရေစ"
"ရြာမွာေနေတာ့ ေငြသိပ္မကုန္ဘူး သား... တစ္လကို ၁ေထာင္ဆိုရင္ ေလာက္ပါျပီ"
အေမေနတဲ့ရြာက ေခါင္လြန္းတယ္။ စာပို႔သမား တစ္လေနမွ တစ္ခါေရာက္တဲ့ ေနရာျဖစ္တယ္။
ျမိဳ႔တက္ျပီး အလုပ္လုပ္တဲ့ လူငယ္ေတြကမ်ားေတာ့ ရြာမွာက်န္ခဲ့တဲ့ လူၾကီးေတြက
တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကိုယ္သားသမီး ေဆြမ်ဳိးေတြရဲ႕စာကို သယ္လာမယ့္
စာပို႔သမားရဲ႕အလာကိုပဲ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတတ္ၾကတယ္။
စာပို႔သမားလာတဲ့ေန႔ဆိုရင္ ရြာသူရြာသားေတြ အရမ္းေပ်ာ္ၾကတယ္။ စာပို႔သမား
ရြာထဲစဝင္ျပီဆိုတာနဲ႔ ရြာက ဦးၾကီးတို႔၊ ၾကီးေဒၚတုိ႔၊ အဘိုးအဘြား၊ အေဖအေမတို႔က
စာပို႔သမားရဲ႕ ေဘးပတ္လည္မွာ ဝိုင္းဖဲြ႔ျပီး ကိုယ့္စာ၊ သူ႔စာပါလားလို႔ အလုအယက္
ေမးျမန္းတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ ပါလာတဲ့ စာေတြကို စုေပါင္းဝိုင္းဖတ္ၾကရင္း
အေပ်ာ္ေတြကို ေဝမွ်ၾကတယ္။
စာပို႔သမား လာတဲ့ေန႔က ေနာက္ေဖးစိုက္ခင္းမွာ အေမအလုပ္ရႈပ္ေနခဲ့တယ္။ ေဘးအိမ္က
ေဒၚၾကီး သံုးေလးခြန္း လွမ္းေခၚလိုက္မွ ပ်ာယီးပ်ာယာနဲ႔ အေမထြက္လာျပီး
စာပို႔သမားဆီက ျဖတ္ပိုင္းေလးတစ္ခုကို လက္ခံလိုက္တယ္။ ေငြလဲႊျဖတ္ပိုင္းကို
ျမင္ေတာ့ "သား ေငြလဲႊလာတာ" ဆိုျပီး အေမ့မ်က္ႏွာ အေပ်ာ္ရိပ္သန္းသြားခဲ့တယ္။
ပို႔လာတဲ့ ေငြက ၂ေသာင္း ၄ေထာင္ၾကီးမ်ားေတာင္ ဆိုေတာ့ ေဆြမ်ဳိးေတြက
ေငြလဲႊျဖတ္ပိုင္းေလးကို တန္ဖိုးၾကီးတဲ့ အရာတစ္ခုလို တယုတယ ကိုင္တြယ္ရင္း
တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ လက္ဆင့္ကမ္းၾကည့္ၾကျပီး အေမ့ကို အားက်ေနခဲ့ၾကတယ္။
သားပထမဆံုးအၾကိမ္ ပို႔လိုက္တဲ့ ေငြေၾကးေတြေၾကာင့္ အေမတစ္ညလံုး
အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ဘူး။ ညသန္းေခါင္မွာ ထျပီး သားအတြက္ အေမစာေရးခဲ့တယ္။ အေမ
စာမ်ားမ်ား မတတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရြာကမူလတန္းေက်ာင္းမွာ ဆရာလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့
အေဖ့ေၾကာင့္ အေမ အနည္းအက်ဥ္း ေရးတတ္ဖတ္တတ္ခဲ့တယ္။ အေမေရးတဲ့စာက
သံုးေလးေၾကာင္းပဲရွိတယ္။ စာထဲမွာ ဘာျဖစ္လို႔ တစ္လကို ေငြ
၁ေထာင္ထည့္လာမယ္ဆိုျပီး ဒီေလာက္မ်ားတဲ့ ေငြေတြထည့္ခဲ့ရသလဲ ဆိုတာပဲျဖစ္တယ္။
အေမ့စာကို ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ျပီး စာပို႔သမားက တစ္လမွတစ္ခါ ရြာေရာက္တာေၾကာင့္
အေမအသံုးစရိတ္ ျပတ္သြားမွာစိုးလို႔ တစ္ၾကိမ္တည္းနဲ႔ တစ္ႏွစ္စာ ပို႔လိုက္ေၾကာင္း
အေမ့ကို စာျပန္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္စာကိုဖတ္ျပီး အေမ သေဘာက် ျပံဳးရီေနခဲ့မယ္
ထင္ပါတယ္။
လအနည္းငယ္ၾကာေတာ့ အေမ့ဆီက ေနာက္စာတစ္ေစာင္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ရလိုက္ျပန္တယ္။
အေမ့စာတိုတိုထဲမွာ ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ အေမ့အတြက္ အသံုးစရိတ္ကုိ တစ္ၾကိမ္တည္း
မပုိ႔ဖုိ႔၊ တစ္လတစ္ၾကိမ္ ခဲြျပီး ပို႔ဖို႔ ေရးထားတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္လြန္ေျမႇာက္ သြားခဲ့ျပန္တယ္။ အင္ဂ်င္နီယာ ကြ်န္ေတာ့္မွာ
ရြာကအေမ့ကို ျပန္ၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္ပို မရွိခဲ့ဘူး။ အေမမွာထားသလို တစ္လတစ္ၾကိမ္
ေငြေတြခဲြျပီး ပို႔ဖို႔ အားလပ္ရက္ မရခဲ့ဘူး။ လက်န္ျပီး မပို႔မိမွာလည္း
စိုးတာေၾကာင့္ မအားတဲ့ၾကားထဲက အေမ့ကို တစ္ႏွစ္စာ ေငြ ၂ေသာင္း ၄ေထာင္ ကြ်န္ေတာ္
ထည့္လုိက္ျပန္တယ္။
ေငြထည့္ျပီး ေနာက္တစ္လမွာ အေမ့ဆီက ေငြ၂ေသာင္း၂ေထာင္ ျပန္လဲႊလာတဲ့ ျဖတ္ပိုင္းကုိ
ကြ်န္ေတာ္ရလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ စဥ္းစားမရႏိုင္ျဖစ္ျပီး အရမ္းအံ့ၾသသြားမိတယ္။
အေမ ဘာေၾကာင့္ ေငြေတြျပန္လဲႊခဲ့ရသလဲ? အေမ့ဆီစာေရးျပီး အက်ဳိးအေၾကာင္း
ေမးျမန္းမယ္ၾကံတုန္းမွာ အေမ့ဆီက ေနာက္စာတစ္ေစာင္ကို ကြ်န္ေတာ္ရလိုက္ျပန္တယ္။
စာထဲမွာ ေငြေတြကို တစ္လတစ္ၾကိမ္ ခဲြပို႔ပါ၊ ခဲြမပို႔ရင္ လံုးဝ
မပို႔ခဲ့ပါနဲ႔လို႔ ေရးထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လံုးဝ နားမလည္ခဲ့ဘူး...
တစ္ေန႔ ကြ်န္ေတာ္အလုပ္ကအျပန္ ျမိဳ႔ေပၚတက္ျပီး အလုပ္လာရွာတဲ့ ရြာက
မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ တိုးခဲ့တယ္။ အေမ့အေၾကာင္းကို ေမးၾကည့္ေတာ့
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သူ မရွိဘဲ အေမတစ္ေယာက္တည္း ေနေပမယ့္ အေမေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အေၾကာင္း၊
အထူးသျဖင့္ စာပို႔သမား လာတဲ့ေန႔ဆိုရင္ အေမပိုေပ်ာ္ရႊင္ေၾကာင္း၊ ကြ်န္ေတာ့္ဆီက
ေငြလဲႊစာရရင္ ရက္အေတာ္ၾကာ အေမေပ်ာ္ေနတတ္ေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့တယ္။
အဲဒီစကားေတြၾကားေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲ ဆို႔နင့္လာခဲ့မိတယ္။
ကြ်န္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါျပီ။ အေမဘာေၾကာင့္ တစ္လတစ္ၾကိမ္ ေငြခဲြလဲႊဖို႔
ကြ်န္ေတာ့္ကို ထပ္သလဲလဲ မွာခဲ့သလဲဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္နားလည္လိုက္ပါျပီ အေမ။
တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ၾကိမ္ပဲ အေမေပ်ာ္ခ်င္တာ မဟုတ္ဘဲ တစ္ႏွစ္မွာ ၁၂ၾကိမ္
အေမေပ်ာ္ခ်င္မွန္း သား နားလည္လိုက္ပါတယ္။ အေမလိုခ်င္ခဲ့တာက သားပို႔တဲ့
ေငြေၾကးေတြ မဟုတ္ဘဲ သားရဲ႕ သတိရျခင္းေတြ၊ လြမ္းဆြတ္ျခင္းေတြ ဆိုတာကို
သားနားလည္လုိက္ပါတယ္ အေမ...
ိဘုိးဘိုးေျပာဖူးတဲ့ အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ေတြထဲကတစ္ပုဒ္ပါ(နားလည္ေပးနိုင္ၾကပါေစ)
စာေရးသူ--ဆီဇာညီညီ (၁၄.၉.၀၉) ေန့လည္ ႏွစ္နာရီ ဆယ့္ငါးမိနစ္
ေပ်ာ္နိုင္ပါေစေမေမ
အမ်ိဳးအစား ခံစားခ်က္မ်ား |
ဆုေငြ သိန္း၁၅၀၀ ရမယ့္ဥာဏ္စမ္းေလးပါ
အမ်ိဳးအစား ဥာဏ္စမ္း |အဟမ္း ဥာဏ္စမ္းပုစၧာကို မေမးခင္မွာ ဆုေငြ နဲ႔ ေျဖပံုေျဖနည္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမွာစကားေလးနည္းနည္းေလာက္ ေျပာပါရေစ ခင္ဗ်။ ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာ က ဆုေငြကို သိန္း ၁၅၀၀ ေတာင္ေၾကျငာထားေတာ့ တကယ္ေရာေပးပါ့မလားလို႔ သံသယ မရွိႀက ပါနဲ႔။အမွန္ တကယ္ေပးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ။
ကဲ ဥာဏ္စမ္း ပုစၧာေလးက ဂလုိခင္ဗ်၊ လြယ္ခက္ေလးပါ။
တစ္ခါတုန္းက နယ္ကတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေလးသံုးေယာက္ဟာ ရန္ကုန္မွာ အေဆာင္တစ္ခုကို တစ္လ သံုးဆယ္က်ပ္ နဲ႔ ငွားၿပီးေက်ာင္းတက္ၾကပါတယ္။ လကုန္တဲ႔အခါ တစ္ေယာက္တစ္ဆယ္စီစုၿပီး အိမ္နားက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အေဆာင္ ပိုင္ရွင္ မိန္းမႀကီးဆီကို လခ သံုးဆယ္က်ပ္ကို ေပးခိုင္းလုိက္ပါတယ္။ ေကာင္ေလးက သြားေပးတဲ႔အခါ အေဆာင္ပိုင္ရွင္မိန္းမႀကီး ကလညး္ ေက်ာင္းသားေလးေတြပဲ လုိ႔ ေတြးၿပီး လခ သံုးဆယ္မွာ ငါးက်ပ္ေလွ်ာ့ၿပိီး ၂၅ က်ပ္ပဲယူလုိက္ပါတယ္။ ငါးက်ပ္ကိုေတာ့ လာေပးတဲ႔ ေကာင္ေလးက တဆင့္ပဲ ေက်ာင္းသားေတြကို ျပန္ေပးခိုင္းလုိက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာ ေကာင္ေလးက ဒီလုိ စဥ္းစားတယ္။ ျပန္ေပးလုိက္တဲ႔ ငါးက်ပ္ကို ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္ကို ျပန္ေပးတဲ့အခါ အေ၀မတည့္ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ဒါနဲ႔ သူက ငါးက်ပ္ထဲက နွစ္ က်ပ္ဖိုး မုန္႔၀ယ္စားလုိက္ၿပီး က်န္တဲ့သံုးက်ပ္ကို ေက်ာင္းသားေတြကိုျပန္ေပးလိုက္တယ္။ သူမုန္႔ႏွစ္က်ပ္ဖိုး၀ယ္စားခဲ႔တဲ႔အေၾကာင္း လည္း သူက ေျပာျပပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသံုးေယာက္လည္း က်န္တဲ့ သံုးက်ပ္ကိုပဲ တစ္ေယာက္တစ္က်ပ္စီ ခြဲယူလုိက္ၾကပါတယ္။
ဒီ အထိကို ရွင္းေရာရွင္းရဲ့လားမသိဘူးခင္ဗ်။ ဟုတ္ကဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေတာ့ အဲ့ဒီမွာ ၿပီးပါၿပီ။
အဲဒီေနာက္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက စဥ္းစားပါတယ္။ ငါတို႔ သံုးေယာက္ေပးလုိက္တာက တစ္ေယာက္ကို တစ္ဆယ္၊ ဒါေပမယ့္ တစ္က်ပ္စိီျပန္ရေတာ့ တကယ္ေပးလုိက္ရတာက ကိုးက်ပ္စီေပါ့။ အဲဒီေတာ့ တစ္ေယာက္ ကိုးက်ပ္န႔ဲ သံုးေယာက္ကို ၂၇ က်ပ္၊ ဟို ေကာင္ကေလး မုန္႔၀ယ္စားလိုက္တာက ႏွစ္က်ပ္ ဆိုေတာ့ အားလံုးေပါင္းနွစ္ဆယ့္ကိုးက်ပ္။ ပထမ ေပးလုိက္တာက ၃၀ ။ အဲဒီမွာ တစ္က်ပ္ဘယ္ေရာက္သြားလဲ။ အဟမး္ ဟုတ္ကဲ့ ၊ အဲဒါကေတာ့ အခုေျဖရမယ့္ ပုစၧာပါပဲ။
ေမးခြန္းကို ေျဖဆိုရာမွာေတာ့ စည္းကမး္တစ္ခုတည္းရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ သခ်ၤာဥာဏ္စမ္းျဖစ္လုိ႔ အေျဖအျပင္ စဥ္းစားပံု စဥး္စားနည္းကို ပါေျဖရမွာျဖစ္ၿပီး စဥ္းစားပံု ပါမွန္မွ ဆုေငြရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေျဖေတြကို Comment ေရးၿပီးေတာ့ေျဖရမွာပါ။
က်န္တာကေတာ့ အကုန္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပါပဲ။ ဘယ္သူမဆို အေရအတြက္ အကန္႔အသတ္မရွိႀကိဳက္သေလာက္ေျဖနုိင္ပါတယ္။ အေျဖမွန္သူမေပၚမခ်င္း အခ်ိန္အကန္႔အသတ္မရွိေျဖႏုိင္ပါတယ္။ ပထမဆံုး အေျဖမွန္သူတစ္ဦးတည္းကို ပဲ ဆုေပးမွာျဖစ္ပါတယ္။
ပထမဆံုး အေျဖမွန္ကို ေျဖဆုိႏုိင္သူအား
ဆုေငြ သိိန္း-၁၅၀၀/-(က်ပ္သိန္းတစ္ေထာင့္ငါးရာတိတိ)
ကို ကံေကာင္းပါက ရရွိႏိုင္မည့္ ႏွစ္ရာက်ပ္တန္ ေအာင္ဘာေလထီလက္မွတ္တစ္ေစာင္ကို ပေဟ႒ိ စီစဥ္သူက ရက္ေရာစြာ ခ်ီးျမွင့္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။
ဆရာေမးဖူးတဲ့ ဥာဏ္ပုစၧာေလးတစ္ပုဒ္ပါ စဥ္းစားလုိက္ရေအာင္ေနာ္
စာေရးသူ...ကိုကိုးအိမ္(၁၇.၉.၀၉) ညေန ၅နာရီ
အရည္အခ်င္းႏွင့္ လက္ေတြ (သတိထားမိၾကပါေစ)
အမ်ိဳးအစား မ်ွေ၀ျခင္း |လူငယ္တစ္ဦးသည္ ကုမၸဏီတစ္ခုတြင္ အလုပ္စ၀င္ေလသည္။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ထဲတြင္ သူသည္ ပညာအရည္အခ်င္း အျမင့္ဆံုးျဖစ္သည္။
တစ္ေန႔တြင္ သူသည္ နားခိုရာ အေဆာင္ေနာက္ရွိ ငါးကန္တြင္ ငါးသြားမွ်ားေလသည္။ သူ၏ လက္ယာႏွင့္ လက္၀ဲဘက္တြင္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ႏွစ္ဦးက သူ႔ထက္ ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးကို ေခါင္းညိတ္ျပံဳးျပျပီး စိတ္ထဲတြင္ "ရိုးရိုးဘဲြ႔ရထားတဲ့ လူေတြနဲ႔ ငါ့မွာ ေဆြးေႏြးစရာအေၾကာင္းမရွိ" ဟု စဥ္းစားမိသည္။
တေအာင့္ၾကာေသာ္ လက္ယာဖက္လူက ခါးေၾကာဆန္႔ရင္း ငါးမွ်ားတံကို ခ်ကာ ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ျပီး မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ စည္းရိုးျခားထားေသာ နားေနေဆာင္သို႔ အေပါ့အပါးသြားေလသည္။ ထိုလူ ေရေပၚေလွ်ာက္သြားသည္ကို ၾကည့္ျပီး လူငယ္မွာ ကိုယ့္မ်က္စိကိုယ္ မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္မိသည္။ အျပန္တြင္ သူသည္ ထိုနည္းအတိုင္း ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ျပီး ျပန္လာသည္။ လူငယ္မွာ ဘာေၾကာင့္ ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္သည္ကို ေမးခ်င္ေသာ္လည္း "ငါကသူတို႔ထက္ ပညာတတ္တယ္" ဆိုျပီး ပညာမာန္ႏွင့္ သြားမေမးခဲ့ေခ်။
တေအာင့္အၾကာတြင္ လက္၀ဲဘက္လူကလည္း ထိုနည္းအတိုင္း ေရေပၚလမ္းေလွ်ာက္ျပီး အေပါ့အပါး သြားေလသည္။ "သိုင္းတတ္တဲ့ ကုမၸဏီထဲ ငါေရာက္ေနပါလား.. မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးေလ" လူငယ္မွာ မူးေမ့မတတ္ အံ့ၾသမိသည္။
ခဏအၾကာတြင္ လူငယ္မွာ အေပါ့အပါးသြားခ်င္လာသည္။ ငါးကန္ကိုပတ္ျပီး နားေနေဆာင္သို႔ (၁၀)မိနစ္ခန္႔ လမ္းေလွ်ာက္ရဦးမည္။ ထိုသူႏွစ္ဦးကိုလည္း မေမးခ်င္။ ေအာင့္ႏိုင္သမွ် ေအာင့္ျပီး မေအာင့္ႏိုင္သည့္အဆံုး လူငယ္သည္ "သူတုိ႔ေတာင္ လုပ္ႏိုင္ေသးရင္ ငါက ဘာလို႔ မလုပ္ႏိုင္ရမလဲ" ဟု ေတြးျပီး ေရေပၚသို႔ ေျခလွမ္း လွမ္းလိုက္သည္။ လွမ္းလိုက္သည္ႏွင့္ ေရထဲသို႔ ျပဳတ္က်သြားေလသည္။ ေဘးက လူႏွစ္ေယာက္က အျမန္ဆယ္ျပီး ဘယ္လို႔ ေရထဲခုန္ခ်ရသလဲဟု ေမးေလသည္။
"ခင္ဗ်ားတို႔က်ေတာ့ ေရေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္တယ္ ဘာလို႔လဲဟင္" လူငယ္ႏွစ္ဦးမွာ ရယ္ရင္း "ငါးကန္ထဲမွာ တံတားတစ္ခုရွိတယ္။ ေရွ႔ႏွစ္ရက္က မိုးရြာလို႔ တံတားျမဳပ္သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တံတားေနရာကို သိလို႔ အခုလို ေလွ်ာက္သြားႏိုင္တာပါ။ ဘာျဖစ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မေမးတာလဲဗ်ာ" ဟု ျပန္ေျဖေလသည္။
ေက်ာင္းျပီးလို႔ ျပင္္ပအလုပ္ စ၀င္ျပီခ်ိန္တြင္ ဘာႏွင့္ပဲ ေက်ာင္းျပီးခဲ့ျပီးခဲ့ အလုပ္အေတြ႔အၾကံဳ၏ စိန္ေခၚျခင္းကို ရင္ဆိုင္ရစျမဲပင္။ ထိုအေတြ႔အၾကံဳမ်ားသည္ ေက်ာင္းသခၤန္းစာထဲတြင္ သင္ယူလို႔ မရႏိုင္ေပ။ ထိုအေတြ႔အၾကံဳမ်ားသည္ အျမဲမျပတ္ သင္ယူေလ့လာျခင္း၏ ရလဒ္ပင္ျဖစ္သည္။
"သူတို႔ထက္ငါ ရာထူးပိုၾကီးတယ္။ သူတို႔ထက္ ငါဘဲြ႔ဘယ္ႏွစ္ခု ရထားတယ္။ သူတို႔ထက္ ငါစာပိုဖတ္တယ္။ ပိုေတာ္တယ္။ ........" စသည္ျဖင့္ ပညာမာန္ တက္ေနရာမလိုေပ။ အေတြ႔အၾကံဳရွိသူကို ေလးစားျပီး ပညာရွိသူကို ခ်ည္းကပ္ရမည္ပင္။
မ်ွေ၀သူ...ကိုကိုးအိမ္
ေျပာဖုိ့ခက္ပါတယ္
အမ်ိဳးအစား သတင္းေလးေတြ |တစ္ေန႔ေတာ့ ရွင္ဘုရင္ ေမြးထားတဲ့ ေခြးဟာ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ လက္ညိဳးကို ကိုက္လိုက္သတဲ့။ ေနာက္ေန႔ေတြေတာ့ လက္ညိဳးဟာ ေရာင္ကိုင္းၿပီး အနာလည္း အေတာ္ေလး ရင္းလာတယ္။ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ အပါးေတာ္ျမဲကိုေမးတယ္။
" ေမာင္မင္း၊ ငါကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေမြးတဲ့ေခြးက ငါ႔ကို ျပန္ကိုက္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါ မေကာင္းတဲ့ အတိတ္နိမိတ္ပဲ မဟုတ္လား" တဲ့။
"ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး" လို႔ အပါးေတာ္ျမဲက ျပန္ေျဖတယ္။
ေနာက္ေတာ့ လက္ညိဳးရဲ႕ အနာက အေျခအေန အေတာ္ေလးဆိုးလာေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ သူ႔ရဲ႕ လက္ညိဳးကို ျဖတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။
"ဟယ္ ငါ႔ကိုယ္ေတာ္ရဲ႕ လက္ညိဳးေတာ္ ျဖတ္ပစ္လိုက္ရၿပီ။ ဒါ မေကာင္းတဲ့ လကၡဏာပဲ၊ ေမာင္မင္း။ ဘယ္လို အဆိုးေတြမ်ား ႀကံဳလာဦးမလဲ မသိဘူး။ ေလွ်ာက္စမ္းပါဦး" လို႔ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ အပါးေတာ္ျမဲကို အၾကံဉာဏ္ေတာင္းသတဲ့။
"ေကာင္းသလား၊ ဆိုးသလား ဆိုတာ ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္ အရွင္မင္းႀကီး" လို႔ပဲ အပါးေတာ္ျမဲက ထပ္ေျဖလိုက္တယ္။ လက္ညိဳးေတာ္ ျပတ္လို႔ စိတ္တိုေနရတဲ့ၾကားထဲ ဒီေကာင္က အခုထိ စကားအေကာင္းမေျပာဘူးဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးက အေတာ္ေလးတင္းသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အဲ့ဒီ အပါးေတာ္ျမဲကို ေထာင္ခ်ပစ္လိုက္တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ဘုရင္ႀကီးဟာ ေတာထဲကို အမဲလိုက္ထြက္သတဲ့။ စာစကားနဲ႔ဆို ေတာကစားထြက္တာေပါ႔ဗ်ာ။ သမင္ကို သဲႀကီးမဲႀကီး လိုက္ဖုိ႔ပဲ အားသန္ေနေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း လိုက္ရင္းလိုက္ရင္းနဲ႔ပဲ ေတာဖြက္ခံလိုက္ရတယ္။ ေတာထဲမွာ လမ္းေပ်ာက္သြားတယ္။ ဆက္သြားေလ ေတာနက္ေလ ျဖစ္ေနတယ္။ ကံမ်ား ဆိုးခ်င္ေတာ့ ေတာထဲမွာ ေနၾကတဲ့ လူ႐ိုင္းေတြဟာ သူ႔ကို ေတြ႕ၿပီး ဖမ္းသြားတယ္။
သူတို႔ကေတာ့ ဘုရင္မွန္း ဘယ္သိမွာလဲ။ လူ႐ိုင္းဆိုေတာ့လည္း ဘုရင္ဆိုတာ ဘာေကာင္မွန္းေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ဓေလ့က လူတစ္ေယာက္ေယာက္ ဖမ္းၿပီး နတ္ဘုရားကို ယဇ္ပူေဇာ္ရတယ္။ ယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ သတ္မယ္လို႔ ၾကံရြယ္ေနတုန္းမွာပဲ သူတို႔ရဲ႕ အႀကီးအကဲ သတိထားမိသြားတာက ဘုရင္ႀကီးမွာ လက္ညိဳးတစ္ေခ်ာင္းမပါဘူး ဆိုတာပဲ။ အဂၤါမစံုတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ယဇ္ပူေဇာ္ရင္ နတ္ဘုရားက စိတ္တုိလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ဘုရင္ႀကီးကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဘုရင္ႀကီး နန္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ အပါးေတာ္ျမဲ ေျပာတဲ့ "ေကာင္းသလား၊ ဆိုသလား ေျပာဖုိ႔ခက္ပါတယ္" ဆိုတဲ့ စကားကို သြားသတိရတယ္။ အကယ္၍သာ သူ လက္ညိဳး မျပတ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေတာထဲမွာ ယဇ္ပူေဇာ္ခံရလို႔ ေသၿပီေလ။
ဒါနဲ႔ ပညာရွိေလး အပါးေတာ္ျမဲကို ျပန္လႊတ္ေပးဖုိ႔ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘုရင္ႀကီးက စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္မိတဲ့အတြက္ သူ႔ကုိ ေတာင္းပန္စကား ေျပာေတာ့တယ္။ စိတ္မေကာင္းတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေတာင္းပန္စကားေျပာေနတဲ့ ဘုရင္ႀကီးကို စိတ္တစ္ခ်က္မကြက္ဘဲ "အရွင္မင္းႀကီး အခုလို ဖမ္းထားတာ ကၽြန္ေတာ္မ်ဳိးအတြက္ အက်ဳိးယုတ္တဲ့ ကိစၥေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ဘုရား" လို႔ ေလွ်ာက္တင္လိုက္တယ္။
ဒီစကားကို ၾကားရေတာ့ ဘုရင္ႀကီး အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္သြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္လို႔လဲ အေတာ္ေလး စဥ္းစားရခက္သြားတယ္။ အပါးေတာ္ျမဲက သူ အဖမ္းခံထားရတာ အဆိုးခ်ည္း မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ဘာလို႔ ေျပာတာလဲ။
ဒီလိုေလ။ အကယ္၍သာ ဘုရင္ႀကီးက အပါးေတာ္ျမဲကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္မထားဘူးဆိုရင္ အခုလို ေတာကစားထြက္ေတာ့ သူလည္း ဘုရင္ႀကီးနဲ႔အတူ ထပ္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါရမွာေပါ႔။ ဘုရင္ႀကီးကို ယဇ္ပူေဇာ္ဖုိ႔ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလို႔ လူ႐ိုင္းေတြက ဆံုးျဖတ္လိုက္တာနဲ႔ ေနာက္တစ္ေယာက္ေခၚၿပီး သတ္မွာပဲ။ ဒါဆို အပါးေတာ္ျမဲ အလွည့္ေလ။ သူသာ ဘုရင္ႀကီးနဲ႔ လိုက္သြားခဲ့ရင္ အသက္ခံရမွာေတာ့ မုခ်မေသြပါပဲ။
ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ ခင္ဗ်ာ။
ပံုျပင္ေလးရဲ႕ အႏွစ္သာရ
ကံေကာင္းတာေတြ ႀကံဳလာတုိင္းမွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ခံစားလိုက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အတင္းအက်ပ္ႀကီး ဖက္တြယ္ မထားပါနဲ႔။ အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ ႀကံဳႀကိဳက္ခြင့္ရတဲ့ ဆုလဒ္တစ္ခုအေနနဲ႔ ခံယူလိုက္ပါ။
အဆိုးေတြ ႀကံဳလာခဲ့ရင္ေကာ။ သိပ္၀မ္းနည္း ပူေဆြးမေနပါနဲ႔။ အျပစ္ဒဏ္ ခ်မွတ္ခံေနရတယ္လို႔ ယူဆေနမယ့္အစား ေလာကဓံကို ခံႏုိင္ဖုိ႔ စခန္းသြင္း ေလ့က်င့္ေနတယ္လို႔ မွတ္ယူလိုက္ပါ။ တကယ္တမ္းေတာ့ အဲ့ဒီေလာက္ႀကီး မဆိုး႐ြားဘူးဆိုတာ သိလာပါလိမ့္မယ္။
အဲဒီလို ခံယူႏုိင္တဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ဟာ အမ်ားႀကီး ေပါ႔ပါးလြတ္လပ္ေနပါလိမ့္မယ္။
လူတစ္ေယာက္ဟာ ၿပီးျပည့္စံုဖုိ႔ဆိုရင္ မိတ္ေဆြစစ္၊ မိတ္ေဆြမွန္ တကယ္ လိုအပ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို နားလည္ေပးမယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ မွ်ေ၀ခံစားမယ္။ ၀မ္းနည္းမႈေတြကို အတူတကြ ေက်ာ္လႊားမယ္။ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ကိုယ့္ဘက္က ရပ္တည္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြစစ္ေတြ တကယ့္ကို လိုအပ္တာေပါ႔။ မိတ္ေဆြစစ္ဆိုတဲ့ အထဲမွာ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ခ်စ္သူ နဲ႔ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ ေတြ ပါပါတယ္။
မိတ္ေဆြစစ္ေတြဟာ အျမဲ မွန္လိမ့္မယ္လို႔ေတာ့ သင္ မေမွ်ာ္လင့္လိုက္ပါနဲ႔။ အမွားလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတာကေတာ့ မွားပါေစေတာ့လို႔ သူတို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ငယ္ငယ္တုန္းကဘိုးဘိုးေျပာျပဖူးတဲ့အိပ္ယာ၀င္ပံုျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ပါ
စာေရးသူ--ဆီဇာညီညီ ( ၃၁.၈.၂၀၀၈) ၁၉ႏွစ္ျပည့္အမွတ္တရ
အဆင္ေျပေအာင္ဘာသာျပန္ေပးမဲ့အဘိဓာန္ေလးမ်ားပါ
အမ်ိဳးအစား ဘာသာျပန္ |Bots ေတြကို အသံုးခ်နည္းကေတာ့ Gtalk ကေန အဲဒီ bots ေတြကို invite လုပ္ပါ။ ဆိုလိုတာက ကိုယ္က အဂၤလိပ္ကေန စပိန္ေျပာင္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ en2es@bot.talk.google.com ကို invite လုပ္ပါ။ ၿပီးရင္ အဲဒီ bots ဆီကို ကိုယ္ဘာသာျပန္ခ်င္တဲ့ စာေတြကို ရိုက္ထည့္ၿပီး ေျပာလိုက္ပါ။ သူက ခ်က္ခ်င္း ဘာသာျပန္ေပးပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာ- en2es bots နဲ႔ဆိုရင္ ကိုယ္က Hello လို႔ ရိုက္လိုက္ရင္ သူက Hello ကို စပိန္လို Hola လို႔ ျပန္ေျပာပါလိမ့္မယ္။
ေအာက္မွာပါတဲ့ bots ေတြကို Chat လုပ္ၿပီး ဘာသာျပန္ခိုင္းႏိုင္ပါၿပီ။
Arabic – English ar2en en2ar
Bulgarian - English bg2en en2bg
Czech - English cs2en en2cs
Danish - English da2en en2da
German - English de2en en2de
German - French de2fr fr2de
Greek - English el2en en2el
Spanish - English es2en en2es
Finnish - English fi2en en2fi
French - English fr2en en2fr
Hindi - English hi2en en2hi
Croatian - English hr2en en2hr
Italian - English it2en en2it
Japanese - English ja2en en2ja
Korean - English ko2en en2ko
Dutch - English nl2en en2nl
Norwegian - English no2en en2no
Polish - English pl2en en2pl
Portuguese - English pt2en en2pt
Romanian - English ro2en en2ro
Russian - English ru2en en2ru
Swedish - English sv2en en2sv
Chinese - English zh2en en2zh
Traditional Chinese -
Englishzh-hant2en en2zh-hant
Traditional Chinese -Chinesezh-hant2zh zh2zh-hant
Bots နာမည္ေတြရဲ႕ ေနာက္မွာ @bot.talk.google.com ထည့္ၿပီး invite လုပ္ပါ။
ျမန္မာလိုျပန္ႏုိင္တဲ့ bot ေတာ့ မရွိေသးပါခင္ဗ်ာ
စာေရးသူ...ကိုကိုးအိမ္ ( ၃၁.၂.၀၉ )
တူရကီၿမဳိ႕ေတာ္ အီစတန္ဘူလ္တြင္ ေရလႊမ္းမုိးမႈ ဆုိး႐ြားစြာျဖစ္ပြား
အမ်ိဳးအစား ထူးထူးဆန္းဆန္း |
ႏွစ္ေပါင္း(၈၀)အတြင္း မႀကံဳစဖူး မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းမႈေၾကာင့္ တူရကီႏိုင္ငံ၊ ၿမိဳ႕ေတာ္အီစတန္ဘူလ္ႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေရလႊမ္းမိုးမႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ လူေပါင္း(၃၁)ဦး ေသဆံုးခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ အီစတန္ဘူလ္ အေျခစိုက္ သတင္းဌာနမ်ားက ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ေသဆံုးသူ (၂၆)ဦးႏွင့္ တကၠာဒက္ေဒသတြင္ ေသဆံုးသူ (၅)ဦးရွိေၾကာင္း ေၾကညာသည္။
တူရကီ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ရီဆပ္ေတရစ္ပ္ အာဒိုဂန္ကလည္း ေသဆံုးသူ အေရအတြက္ကို အတည္ျပဳခဲ့ၿပီး (၉)ဦးမွာ ယခုတိုင္ ေပ်ာက္ဆံုးေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း အစိုးရ၊ ပုဂၢလိက ဖက္စပ္သတင္းဌာနျဖစ္သည့္ အနာတိုလီယာသို႔ ေျပာၾကားသြားသည္။ စက္တင္ဘာ (၉)ရက္ေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေရလႊမ္းမိုးမႈမ်ားေၾကာင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အာဒိုဂန္မွာ အီစတန္ဘူလ္ၿမိဳ႕ေတာ္ သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ တားဆီးေရးစခန္းသို႔ ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာခဲ့သည္။
အာဒိုဂန္သည္ ေရလႊမ္းမိုးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာၿပီးေနာက္ တူရကီလီယာေငြ (၂)သန္း [အေမရိကန္ေဒၚလာ (၁.၃)သန္း]ကို ခ်က္ခ်င္းထုတ္သံုးရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။ ကယ္ဆယ္ေရး တပ္ဖြဲ႕မ်ားကမူ ေရစီးႏွင့္အတူ ေမ်ာပါသြားၿပီဟု ယူဆရေသာ ေပ်ာက္ဆံုးေနသူမ်ားကို လိုက္လံရွာေဖြေနၿပီး ေလွေပါင္း(၃၅)စင္းႏွင့္ ရဟတ္ယာဥ္ (၆)စင္းတို႔က ရွာေဖြေရး လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပူးေပါင္းပါ၀င္ခဲ့ၾကသည္။
အီစတန္ဘူလ္ရွိ ဆီလစ္ဗ္ရီႏွင့္ ဆီလင္မ္ပါဆာ ေဒသမ်ားမွ ေစ်းဆိုင္၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္း အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ ေနအိမ္ေပါင္း (၁၆၀၀)ေက်ာ္တို႔မွာ ေရႀကီးမႈေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ ပ်က္စီးမႈမ်ား ႀကံဳခဲ့ရေၾကာင္း သိရသည္။ ယခုရြာသြန္းေသာမိုးသည္ အီစတန္ဘူလ္ ၿမိဳ႕ေတာ္သမိုင္းတြင္ ႏွစ္ေပါင္း(၈၀)အတြင္း အသည္းထန္ဆံုး ပမာဏျဖစ္ၿပီး ေရလ်ံမႈမ်ားေၾကာင့္ အီစတန္ဘူလ္၏ ေျမမ်က္ႏွာသြင္ျပင္ႏွင့္ ရာသီဥတု အေျခအေနတို႔ကို ေျပာင္းလဲသြားေစမည္ဟု ယူဆရေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက သံုးသပ္ထားပါသည္ခင္ဗ်ား
စာေရးသူ...ကိုကိုးအိမ္ ( ၁၀.၉.၀၉ ) ညဆယ္နာရီခြဲ
မိတ္ေဆြျဖစ္ေနၾကတဲ့ ဆန္႕က်င္ဘက္တရိစၦာန္ႏွစ္ေကာင္
အမ်ိဳးအစား ထူးထူးဆန္းဆန္း |
သဘာ၀မတူတဲ့ တိရစာၦန္ေတြ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနၾကတာကို ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးၾကမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံ၊ ဟမ့္ပ္ရိႈင္းယားမွာရွိတဲ့ မာ၀ဲလ္တိရစာၦန္ရံုက ကမာၻ႕အျမန္ဆံုး သားစားသတၱ၀ါ ခ်ီတာက်ားသစ္ေလးကေတာ့ သူ႔ရဲ႕အစာနဲ႔မွ မိတ္ေဆြျဖစ္ေနတာ အံ့ဩစရာပါ ဒါမာမ်ိဳးႏြယ္ ေခ်ကေလးနဲ႔ ခ်ီတာေလးဟာ ၿခံစည္းရိုး ျခားထားေပမယ့္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကပါတယ္။ ေခ်ကေလးကလည္း က်ားသစ္ကို ေၾကာက္စရာလို႔ မထင္တာ အံ့ဩစရာပါ။ သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ ၿခံစည္းရိုးျခားေပမယ့္ ေတြ႕ဆံုၿပီး ျမဴးထူးေနၾကတာဟာ ဒီတိရစာၦန္ရံုရဲ႕ ကမာၻလွည့္ခရီးသည္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေကာင္းဆံုး ျမင္ကြင္းတစ္ခုဆိုလည္း မမွားပါဘူး။
သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ ၿခံစည္းရိုးၾကားကေန ႏွာေခါင္းခ်င္းပြတ္ၿပီး က်ီစယ္ေနၾကတာကို ဓာတ္ပံုရိုက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ITပညာရွင္ ပက္ထရက္ ေကာ့စတယ္လိုက “တကယ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ျမင္ကြင္းပါ။ လူတိုင္းလည္း အံ့ဩၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြဟာ တိရစာၦန္ရံုထဲ ေနရာအႏွံ႕ ေလွ်ာက္သြားခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုေတြ႕ရတာကေတာ့ အထူးဆန္းဆံုးပါပဲ”လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ အသက္(၄၅)ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ပက္ထရစ္ဟာ ခုသီတင္းပါတ္ အေစာပိုင္းက ပို႔စ္ေမာက္သ္ကေနၿပီး ဇနီးနဲ႔အတူ ေရာက္လာတုန္း ခုျမင္ကြင္းကို ဓာတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ပက္ထရစ္ဟာ ဇနီးနဲ႔အတူ တိရစာၦန္ရံုေတြကို မၾကာခဏ သြားၾကည့္ၿပီး အပမ္းေျဖတတ္သူပါ။ “သူတို႔ႏွစ္ေကာင္ တျဖည္းျဖည္း ကပ္လာတာကို စသတိထားမိတယ္။ ႏွစ္ေကာင္လံုးက မ်က္လံုးခ်င္း မခြာၾကဘူးဗ်။ ၿပီးေတာ့ တစ္ေကာင္နဲ႔တစ္ေကာင္ စကားေျပာသလို အသံေပးေနေသးတယ္။ ပထမေတာ့ ဒီေခ်ကေလးဟာ ေတာ္ေတာ္အတင့္ရဲတာပဲလို႔ ထင္မိေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ားသစ္ကလည္း ရန္ျပဳခ်င္ပံုမရဘဲ ခင္ခင္မင္မင္ ျဖစ္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္အံ့ဩရပါတယ္”လို႔ ဆိုပါတယ္။ တိရစာၦန္ရံုက သတင္းျဖန္႔ခ်ီေရး တာ၀န္ခံ ဘီလ္ေဟးကလည္း “ေခ်ေတြဟာ အသည္းငယ္တတ္တဲ့ သတၱ၀ါေတြပါ။ သူတို႔ကို ညစာအေနနဲ႔ပဲ စိတ္၀င္စားတတ္တဲ့ ခ်ီတာေတြကိုျမင္တုိင္း ထြက္ေျပးတတ္ၾကပါတယ္။ ခုကိစၥကေတာ့ ဘယ္လုိျဖစ္မွန္း မသိဘူး။ က်ားသစ္ကလည္း အစာ၀ေနၿပီး စိတ္ေက်နပ္ေနလို႔မ်ား ခုလိုမ်ိဳး ခင္ခင္မင္မင္ ရွိေနသလား ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေခ်ကလည္း သူ႔တစ္သက္မွာ ခ်ီတာက်ားသစ္ မ်က္ႏွာကို ခုေလာက္နီးနီး မျမင္ဖူးလို႔ အခြင့္အေရးတုန္း သြားစပ္စုလိုက္တာပဲျဖစ္မယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီေန႔လယ္က ႏွစ္ေကာင္စလံုး ေပ်ာ္ေနၾကတာ အမွန္ပါပဲ”လို႔ ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။
စာေရးသူ--ကိုကိုးအိမ္(၉.၉.၀၉) ညတစ္နာရီဆယ့္ငါးမိနစ္
မ်ဳိးသုဥ္းေပ်ာက္ကြယ္ေနသည့္ လိပ္မ်ဳိးစိတ္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပန္လည္ေတြ႕႐ွိရ
အမ်ိဳးအစား သတင္းေလးေတြ |
အာရာကန္ ေတာလိပ္ေတြဟာ ကမာၻေပၚကေန အၿပီးေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ၿပီလို႔ သိပၸံပညာရွင္ေတြက ယံုၾကည္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ကေန ျမန္မာႏိုင္ငံထိ သုေတသနျပဳဖို႔ ေရာက္လာတဲ့ ပညာရွင္အဖြဲ႕ တစ္ခုကေတာ့ အဲဒီအယူအဆ မွားေနတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပလိုက္ႏိုင္ပါၿပီ။ တကၠဆက္စ္နယ္သား စတီဗန္ပလတ္ဦးေဆာင္တဲ့ နယူးေယာ့ခ္အေျခစိုက္ ေတာရိုင္းတိရစာၦန္ ေလ့လာေရး သုေတသီ အဖြဲ႕တစ္ခုဟာ ရခုိင္ရိုးမမွာရွိတဲ့ ဆင္စခန္းတစ္ခုနားမွာ ဒီလိပ္ကေလးေတြကို ျပန္ေတြခဲ့ပါတယ္။ ဆင္စခန္းနားမွာရွိတဲ့ ၀ါးေတာေတြထဲမွာ အာရာကန္ေတာလိပ္ေလးတစ္ေကာင္ကို ေမလ(၃၁)ရက္ေန႔မွာ ပထမဆံုး ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္လို႔ ခုအခါ တကၠဆက္စ္မွာရွိတဲ့ ဆူးလ္ေရာ့စ္တကၠသိုလ္ကို ျပန္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ပလတ္က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ ဆင္စခန္းရဲ႕ သဘာ၀ကို ေလ့လာဖို႔အတြက္ ေရစီးသန္တဲ့ျမစ္ေတြကို ေလွငယ္နဲ႔ျဖတ္ၿပီး ျခင္၊ ယင္၊ မွက္ေတြအျပင္ ေမွ်ာ့ေတြရဲ႕ ကိုက္ခဲမႈကိုပါခံရၿပီး ရခိုင္ရိုးမကို လာခဲ့ၾကတာပါ။ လိပ္ကေလးကို ပထမဆံုး ေတြ႕လိုက္တဲ့ အေတြ႕အႀကံဳနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး “အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး မယံုႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ လိပ္ကိုေတြ႕ေတာ့ လာခဲ့တဲ့ခရီးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုေတာင္ ေမ့သြားတယ္”လို႔ ပလတ္က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ပိုင္းမွာရွိတဲ့ အာရာကန္ေတာင္နားမွာ စၿပီးေပါက္ဖြားလာတယ္လို႔ ပညာရွင္ေတြက ယူဆထားတဲ့ အဲဒီကုန္းလိပ္ေလးေတြဟာ (၁၉၉၀)ျပည့္လြန္ႏွစ္ေတြမွာ အာရွရဲ႕ အစားအေသာက္ ေစ်းကြက္မွာ နာမည္ရလာၿပီးတဲ့ေနာက္ လူေတြကဖမ္းၿပီး ေစ်းကြက္တင္ၾကတဲ့အတြက္ မ်ိဳးသုဥ္းသြားၿပီလို႔ ပညာရွင္ေတြက ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ ဒီလိပ္ကေလးေတြ ကမာၻေပၚက ေပ်ာက္ကြယ္သြားတာဟာ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အာရွေဒသ စားေသာက္ပံုေၾကာင့္လို႔ ျပစ္တင္ခဲ့ၿပီး လိပ္ကေလးေတြခမ်ာ ဟင္းလ်ာအျဖစ္ေရာ၊ ေဆး၀ါးထုတ္လုပ္ေရးမွာပါ အသံုးခ် ခံခဲ့ရတာပါ။ သိပၸံနာမည္ Heosemys depressaလို႔ေခၚတဲ့ လိပ္ကေလးေတြဟာ မ်ိဳးပြားႏႈန္းေႏွးတဲ့ သတၱ၀ါေလးေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပလတ္နဲ႔အဖြဲ႕ရဲ႕ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈဟာ သားရိုင္းတိရစာၦန္ ထိန္းသိမ္းေရး ပညာရွင္ေတြအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ အသစ္ကို ထြန္းလင္းေစခဲ့ပါတယ္။ “အာရွတလႊားမွာ လိပ္ေတြကို ေမွာင္ခိုတင္သြားတာေတြ မရပ္သ၍ ဒုကၡႀကီးေနဦးမွာပါ။ ခုလိုမ်ိဳး ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ မ်ိဳးသုဥ္းၿပီလို႔ ထင္ထားတဲ့ လိပ္ကေလးေတြကို ျပန္ေတြ႕ရတာ အရမ္း၀မ္းသာစရာ ေကာင္းပါတယ္။ တကယ့္ကို ရွားပါးမ်ိဳးစိတ္ ျဖစ္ေနတဲ့ အဲဒီလိပ္ေတြကို ကာကြယ္ဖို႔နဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အေရအတြက္ ျပန္မ်ားလာဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အစြမ္းရွိသေလာက္ လုပ္သြားပါ့မယ္လို႔ သားရိုင္းတိရစာၦန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးဌာနက ေကာလင္းပိုးလ္က ဆိုပါတယ္။ ပလတ္ရဲ႕ သုေတသနအဖြဲ႕မွာ မပါခဲ့တဲ့ ေရခ်ိဳလိပ္ပညာရွင္ ေဒါက္ဂလက္စ္ဘီ ဟန္ဒရီကေတာ့ အရင္တုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနာက္ဘက္ကို ေရာက္ခဲ့ဖူးသူေတြနဲ႔ Tourist Guideေတြက ဒီလိပ္ေလးေတြကို ေတြ႕ေတြ႕ေနတယ္လို႔ ေျပာထားတာေၾကာင့္ ခုလုိမ်ိဳး ပလတ္တို႔က ျပန္ေတြ႕တယ္လို႔ ေၾကညာတာကို မအံ့ဩလွပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေဒသခံေတြကေတာ့ ခုလိပ္ကေလးေတြကို ေျပာင္ေခ်းစားလိပ္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ရခိုင္ရိုးမမွာ ခုထိေအာင္ ရွိေနေသးတဲ့ မ်ိဳးသုဥ္းလုနီးပါး ဂ်ာဗားႀကံ႕ေတြရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြကို အဓိကစားေသာက္တတ္တဲ့ လိပ္ကေလးေတြဟာ တျခားတိရစာၦန္ေတြရဲ႕ အညစ္အေၾကးေတြကိုလည္း အစာအျဖစ္ မွီ၀ဲတတ္လို႔ပါပဲ။
စာေရးသူ--ဆီဇာညီညီ ( ၉.၉.၀၉ ညဆယ့္ႏွစ္နာရီသံုးဆယ္မိနစ္)
