က်ြႏ္ေတာ္မ်ိဳးကိုကိုး မခ်စ္တတ္မမုန္းတတ္ေသာသူျဖစ္ရပါလို၏

ခုတေလာ ကိုကိုးအိမ္ကံမေကာင္းပါ... ခဏတိုင္းအဆဲခံရပါသည္။ အဲဒါကေတာ့ သူ႕ အက်ိဳးနဲ့သူ သြားပါလိမ့္မယ္။

အဲဒီမွာ တစ္ခုရွိတာက က်ြန္ေတာ္ငယ္စဥ္ကတည္းက ဘယ္သူ႕ကိုမွ မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း မဆဲခဲ့ဖူးပါ။ အဲဒါနဲ့ပတ္သက္လို့ေတာ့ တစ္ခုေျဖသိမ့္စရာ ရွိတာကေတာ့ဗုဒၶရဲ႕တရားေတာ္ေတြပါပဲ။ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကိုကိုးရဲ႕ စြဲျမဲခဲ့တဲ့အက်င့္ကစာဖတ္ျခင္းပါပဲ။ စာမဖတ္ရရင္မေနနိုင္၊ ေတြ႕တဲ့ စာအုပ္ေကာက္ဖတ္ခဲ့တာငယ္စဥ္ကတည္းကပါ။ ဗုဒၶစာေပေတြကို စြဲစြဲျမဲျမဲစဖတ္ျဖစ္ခဲ့တာ ေလးတန္းႏွစ္ကပါ။ ျမတ္မဂၤလာစာေစာင္လို မ်ိဳးေတြကို အိမ္ကလည္းလစဥ္၀ယ္တာဆိုေတာ့ အဲစာအုပ္၀ယ္လာတဲ့ေန့ဆို မ်က္ႏွာနဲ့စာအုပ္ခြာကိုမခြာေတာ့ပါဘူး။အဲလိုစြဲျမဲခဲ့တဲ့ အက်င့္ေတြေၾကာင့္ ေျခာက္တန္းႏွစ္မွာ အေဖ့ရြာဆင္က်ြန္းကိုကထိန္ခင္း သြားေတာ့ ဘဘတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဗုဒၶ၀င္စာအုပ္ၾကီးကို ၾကိဳက္လြန္းလုိ့ ငွားတာ ငွားမေပးေတာ့ အိတ္ထဲကို ထည့္ဖြက္လာခဲ့ပါတယ္။တစ္နည္းစာအုပ္ခိုးဖတ္တာ ေပါ့ဗ်ာ။ အဲလိုနဲ့ ေန့လည္းဒီစာအုပ္ၾကီးနဲ့ညလည္းဒီစာအုပ္ၾကီးနဲ့ဆိုေတာ့ အိမ္ကမၾကိဳက္ဘူးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါလည္း ညတိုင္ဆိုျခင္ေထာင္ထဲကိုစာအုပ္ၾကီးသြင္းျပီး ခိုးဖတ္တာပါပဲ။ မိသြားရင္ေတာ့အဆိုခံရတာေပါ့။ အဲေလာက္ထိ စာအုပ္ဖတ္၀ါသနာပါခဲ့တာပါ။ အဲဒီလိုစာအုပ္ေတြဖတ္ရတဲ့အက်ိဳးကေတာ့ ပါဠိဆို အဓိပၸါယ္သာမသိခ်င္ေနမယ္အား လံုးနီးပါးဖတ္နိုင္သြားပါတယ္။ ေနာက္စာအုပ္ဖတ္တာမ်ားတဲ့အတြက္ဘယ္သူန့ဲပဲ စကားနိုင္လုလု ကိုယ္ပဲနိုင္ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ခုခုစိတ္ညစ္စရာေတြ ျပႆနာေတြၾကံဳလာျပီေဟ့ ဆိုရင္ စိတ္ထားတတ္သြားပါတယ္။ေနာက္ လူေတြကို ဒုကၡေပးရမွာ ကလဲ့စားေခ်ရမွာ ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္ကိုတြန့္ဆုတ္သြားပါတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ျပဳလုိက္တဲ့ကံဟာေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆိုးတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီလူသြားေလရာကို လိုက္ပါတယ္။အဲဒါကို ရွင္ေတာ္ဘုရားက ဘာနဲ့ဥပမာေပးထားလည္းဆိုေတာ့လွည္းကိုထမ္းထားတဲ့ ၀န္ေဆာင္ႏြားနဲ့ဥပမာ ေပးထားပါတယ္။ ၀န္တင္လွည္းကိုထမ္းထားတဲ့၀န္ေဆာင္နြားရဲ႕ ေျခေထာက္ကို လွည္းဘီးက အဆက္မျပတ္လိုက္လံႏွိပ္စက္ေနသလိုပါပဲလုိ့ မိန့္ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ္ျပဳလုိက္တဲ့ ေကာင္းမွဴ႕မေကာင္းမွဴ႕ေတြဟာ အဲဒီလူသြားေလရာေနာက္ကို လိုက္စျမဲပါ။ဘယ္လိုမွေျပးလို့မလြတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခုရွိတာက ကိုယ္ျပဳတဲ့ကံကိုကိုယ္တိုင္ခံရမွာပါ။ က်ြန္ေတာ္တုိ့လူ႕ဘ၀ဆိုတာ တကယ္တမ္းတုိတုိေလးပါ။ကိုကိုးဆိုဘယ္လိုမွန္း မသိလိုက္ပဲနဲ့ ခုဆို ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္လာခဲ့ပါျပီ။တကယ္တမ္းစဥ္းစားၾကည့္လုိက္ရင္ဘာမွမၾကာလုိက္သလိုပါပဲ။

မူလတန္းေက်ာင္းသားဘ၀ဟာလည္း မေန့တစ္ေန့ကလိုတကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားဘ၀ဆိုတာလည္း ဘယ္လိုျပီးသြားလုိက္မွန္းကိုမသိပါဘူး။ ကဲ အသက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေတြကို ေမးၾကည့္လိုက္ပါ။ သူတုိ့လည္းသူတုိ့ဘ၀ကို ဘာမွမၾကာလိုက္သလိုထင္ၾကတာပါပဲ။ဒီလုိမေကာင္းတာေတြလုပ္ျပီး ခံရမွာက တစ္သံသရာလံုးဆို တန္ပါ့မလားစာဖတ္သူတုိ့ပဲစဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။  ျပဳသူအသစ္ျဖစ္သူအေဟာင္းဆိုတဲ့စကားလည္းရွိပါတယ္။ ့ ကိုကိုးကေတာ့ အဲလိုပဲ

ခံယူထားလုိက္ပါတယ္။ ခုကိုယ္မေကာင္းတာကိုခံေနရတာ အရင္ကကိုယ္မေကာင္း တာလုပ္ခဲ့လို့။ စိတ္ဆင္းရဲရတာ အရင္ကသူမ်ားစိတ္ဆင္းရဲေအာင္လုပ္ခဲ့လို့။ ေအာ္ သူလည္းတစ္ခ်ိန္ကိုယ့္လိုျပန္ခံစားရဦးမွာပါလားဆိုတာကို ေတြးမိရင္ သူ႕ကို ေဒါသမထြက္တဲ့အျပင္သနားစိတ္ေတာင္၀င္လာနိုင္ပါေသးတယ္။ ေနာက္ ကိုကိုးအရမ္းၾကိဳက္တဲ့ဆုေတာင္းေလးတစ္ခုလည္းရွိပါတယ္။ အရွင္ဆႏၵာဓိက စာအုပ္ထဲကပါ။မခ်စ္တတ္မမုန္းတတ္တဲ့သူ ဆိုတဲ့စာအုပ္ေလးပါ။ တပည့္ေတာ္သည္

တဏွာျဖင့္ မခ်စ္တတ္မမုန္းတတ္ေသာသူျဖစ္ရပါလို၏ ဆိုတဲ့စကားေလးကိုအရမ္း သေဘာက်ပါတယ္။. ဒီခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကၾကိဳက္တဲ့ဆုေတာင္း ေတာင္းတဲ့ဆုျပည့္မယ္ဆိုရင္အဲလိုေလးဆုေတာင္းျဖစ္မွာပါ။ ဓမၼပဒထဲမွာ ခ်စ္ေသာသူတုိ့ႏွင့္လည္းမေပါင္းေဖာ္သင့္၊မခ်စ္ေသာသူတုိ့ႏွင့္လည္းမေပါင္းေဖာ္သင့္တဲ့။

ခ်စ္ေသာသူတုိ့ႏွင့္ မျမင္ရျခင္းသည္လည္းဒုကၡ ၊ မခ်စ္ေသာသူတုိ့ကိုျ့မင္ေနရျခင္း သည္လည္း ဒုကၡတဲ့ ။ အဲဒီေတာ့ မခ်စ္တတ္မမုန္းတတ္သူသာအေကာင္းဆံုးေပါ့ေနာ့။ ဒီစာသားေလးကေတာ့ အရွင္ဆႏၵာဓိကရဲ႕စာသားေလးကို ျပန္သံုးလိုက္တာပါ။ အရမ္းၾကိဳက္လို့ ။ အင္းဒီပို့စ္ေလးေရးရင္း ေဇနဲ့လည္း စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ေျပာတယ္  ခ်စ္တတ္မုန္းတတ္သူပါတဲ့။ ခ်စ္တတ္တာမွ စင္ကာပူထိသြားျပီးကို ခ်စ္သူနဲ့ယာပထရွြင္ျပံဳး သီတင္းသံုးေနပါသတဲ့ဗ်ာ။ ကိုကိုးကေတာ့ခ်စ္ရမွာလည္းေၾကာက္တယ္ (ခဲမွန္ဖူးတဲ့စာသူငယ္လို ေပါဘာလည္းေတာ ့မေမးေၾကးေနာ္) မုန္းရမွာလည္းေၾကာက္တယ္လက္ရွိ ေကာင္မေလး ကို မစြန့္နိုင္ဘူးကိုး) ဒါေပမယ့္ ဆုေတာင္းရင္ေတာ့မခ်စ္တတ္မမုန္း တတ္တဲ့သူျဖစ္ရပါလို၏လို့ပဲ ဆုေတာင္းပါတယ္။ ခုထိေတာ့အရမ္းမမုန္းတတ္ေပမယ့္ အရမ္းေတာ့ ခ်စ္တတ္တဲ့ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္သာျဖစ္ပါေၾကာင္း..................

မခ်စ္တတ္မမုန္းတတ္ေသာသူျဖစ္ရပါလို၏။

စာေရးသူ...ကိုကိုးအိမ္