ကိုးရဲ႕ ၂၁ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန့မဂၤလာ

ဟီး အေပၚဆံုးမွာေတာ့ ၾကက္ေပါင္း၊ ၾကက္ေပါင္းေအာက္ကေတာ့ အားလံုးအၾကိဳက္ ၀က္ေပါင္းကင္ဆလတ္ပါ။ အဲဒီေအာက္ကေတာ့ ဆိ္တ္သားဆလတ္ကေလးပါေနာ္။  အားရပါးရစားေသာက္ အားေပးနိုင္ပါတယ္။မနမ္းမ၀ဆီမွာလည္း ကိုးအတြက္ၾကည္နူးစရာေကာင္းတဲ့ ေမြးေန႕ပြဲက်င္းပ ေပးထားပါ တယ္။ကိုးေတာ့အ၀သြားတီးျပီးျပီ။ေစတနာအျပည့္နဲ့မုန္႕ေတြအမ်ားၾကီးစီစဥ္ေပးတဲ့ မမနမ္းကိုအရမ္းေက်းဇူး တင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။  ကိုးရဲ႕ ဟင္းပြဲေတြကိုစားလို႕၀သြားရင္ေတာ့ ေရွ႕ေနေမာင္ေလးအတြက္ ဆိုတဲ့မနမ္းရဲ႕ပို႕စ္ေလးမွာ အခ်ိဳပြဲသြားေရာက္သံုးေဆာင္နိုင္ပါတယ္ဗ်ာ။ ေနာက္ျပီး ကိုးအတြက္ အားတက္စရာေကာင္းေအာင္ေရးသားေမးျမန္ထားတဲ့ ေနာ္ေ၀းရွိဘြားေဗရဲ႕ ျမန္မာစာကိုအထူးျပဳသင္ေပးတဲ့ ေရွ႕ေနဆရာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ဆိုတဲ့ပို႕စ္ေလးအတြက္လည္း အရမ္းေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ထပ္လည္းရွိပါေသးတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကိုးရဲ႕အကိုရင္းလိုခင္ရတဲ့ မေလးရွားက ကိုေနေဇာ္လင္းကလည္း ကိုးအတြက္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကိုၾကည္နူးစရာေရးသားေပးထားပါေသးတယ္။ နက္ျဖန္မ်ားစြာနဲ႕ညီငယ္ ဆိုတဲ့ ပို႕စ္ေလးမွာသြားေရာက္ဖတ္ရွဴ႕နိုင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အခုလိုကိုးရဲ႕ေမြးေန႕မွာ အမွတ္တရမ်ားစြာကို ဖန္တီးေပးခဲ့ၾကတဲ့ မနမ္းမ၀၊ ဘြားေဗ နဲ႕ ကိုေနေဇာ္လင္းကိုအရမ္းပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ အခုလို ေမြးေန႕လက္ေဆာင္လာေပးၾကသူမ်ားနဲ႕တကြ ကိုးဘေလာ့ကိုလာလည္ၾကသူအေပါင္း ဘ၀မွာ စိတ္ဆင္းရဲ ကိုယ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းလို႕ ေပ်ာ္ရြွင္စြာျဖတ္သန္းၾကရပါေစခင္ဗ်ာ။

သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ....ဒီေန႕ေလးကေတာ့ ကိုးေမေမအတြက္ဂုဏ္ျပဳပြဲေလးဆိုလည္းမမွားဘူးေပါ့။ ကိုးကိုေမြးဖို႕အတြက္ေမေမဟာအလြန္တရာတက္ၾကြခဲ့မွာပါ။ ဒီဘ၀မွာလည္း ဒီအေမဒီအေဖတို႕နဲ့ေတြ႕ရတာ ကိုးအတြက္ ကံေကာင္းျခင္းတစ္မ်ိဳးလို႕ ကိုးတစ္သက္သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၁ႏွစ္ ဆီတုန္းကေတာ့ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕နယ္ျမိဳ႕ေလးတစ္ျမိဳ႕မွာ ကိုးရဲ႕ေမေမဟာ ကိုးကို ခက္ခဲစြာ အသက္စြန္႕ေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ကိုကိုးအိမ္ဆိုတဲ့ လူမမယ္ကေလးတစ္ေယာက္ လူ႕ေလာကကို နားမလည္ပါးမလည္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕သံုးႏွစ္သားအရြယ္မွာ မူၾကိဳဆရာမေဒၚမဲတူဆီမွာ မူၾကိဳစတက္တာေပါ့။ တက္ျဖစ္တာကလည္းဒီလိုပါ။ ပထမဆရာမၾကီးေဒၚတင္ျမင့္ဆီမွာမူၾကိဳအပ္တယ္တဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဆရာမၾကီးက ၀လံုးကို လက္ထပ္သင္ေပးတာဆိုေတာ့ လက္ပူလို႕မသင္ခ်င္ဘူးလို႕ကိုးဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးကေျပာပါသတဲ့။ ဒီလိုနဲ႕ငါးနွစ္အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုးတို႕ျမိဳ႕က အလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းစတက္ပါတယ္။ ကိုးသူငယ္တန္းတုန္းက အသက္မျပည့္ေသးလို႕ အသက္လိမ္အပ္တာ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္နဲ႕တစ္ရက္တည္းျဖစ္ေနလို႕ ေက်ာင္းကဆရာမေတြက ကိုးရဲ႕ ေဒၚေဒၚ ကို ေဒၚေဒၚတို႕ကေတာ့ သူ႕တူကို အသက္ျပည့္ေအာင္ ေက်ာင္းဖြင့္ရက္နဲ့တစ္ရက္တည္းလုပ္လာတာေပါ့ ေဟ့လို႕ဆိုပါသတဲ့။ ကိုးတို႕မ်ားလိမ္လည္ျခင္းနဲ့အက်ြမ္း၀င္လာတာ မူလတန္းကတည္းက ခုေရွ႕ေနလုပ္တဲ့ ထိဆိုပါေတာ့..(တရားသူၾကီးကိုသြားေျပာနဲ႕ေနာ္.. တိလား)။ 

အဲလိုတက္လာရင္းကေန သူငယ္တန္းေရာက္ေတာ့ ျမန္မာစာဆရာမေဒၚတင္တင္ခိုင္၊ အဂၤလိပ္ေဒၚစုစုလွိဳင္၊ သခ်ၤာ ေဒၚဥမၼာ တို႕နဲ့စတင္သင္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ တစ္တနး္နဲ႕ႏွစ္တန္းမွာေတာ့ ေဒၚညြန္႕ညြန္႕ေ၀၊သံုးတန္းမွာ ေဒၚသက္ထားခင္၊ ေလးတန္းမွာ ေဒၚခင္မာ၀င္း၊ေဒၚခင္မာျမင့္ဆရာမညီမႏွစ္ေယာက္၊ငါးတန္းမွာ ဆရာဦးသက္နိုင္၊ေဒၚတင္တင္ခုိင္၊ဦးေအာင္ေဆြ၊ ေဒၚခင္မာျမင့္၊ေဒၚတင္မာျမင့္၊ဦးဖဲေမာင္၊ ေျခာက္တန္းမွာ ဆရာမပါတီေအး၊ေဒၚႏြယ္ႏြယ္၀င္း၊ေဒၚခင္သန္း၀င္း၊ဦးတင္လင္း၊ခုနွစ္တန္းမွာ ေဒၚမဲတူ၊ေဒၚခင္မာျမင့္၊ ေဒၚတင္ျမင့္(မူၾကိဳဆရာမနဲ႕ျပန္ေတြ႕ျခင္းပါ)၊ရွစ္တန္းမွာ ဦးတင္ထြန္း၊ဦးေသာင္းဗိုလ္၊ဦး၀မ္းတူး၀မ္း၊ဦးမ်ိဳး၊ ကိုးတန္းမွာေတာ့ မတၱရာေအာင္ရတနာ ေဘာ္ဒါမွာ ေဘာ္ဒါေက်ာင္းသားအျဖစ္သြားေနခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာစာဦးေအာင္ေမာင္း၊ အဂၤလိပ္ဦးခင္ေမာင္ဦး၊ သခ်ၤာဦးခင္ေမာင္၀င္း၊ဓာတုဦးေမာင္ေမာင္ေအး၊ ရူပဦးညြန္႕ေ၀၊ ဇီ၀ဦးတင္၀မ္း(အဆိုေတာ္ခင္ေက်ာ့ေက်ာ့၀မ္း၏ဖခင္) တို႕ရဲ႕ရိုက္ခ်က္ေတြ၊ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးမွဴ႕ေတြေၾကာင့္ ဆယ္တန္းကို ထူးခ်ြန္စြာေအာင္ျမင္ခဲ့တာအေသအခ်ာပါ။ ဆယ္တန္းတုန္း ကဆရာေတြက အရမ္းအရိုက္ၾကမ္းပါတယ္။ ကိုးကအရိုက္ခံရျပီဆို အိပ္ငိုက္လို႕ခ်ည္းပါပဲ။ အဲတုန္းကအရမ္း အအိပ္မက္ပါတယ္။ အိမ္သာထဲလည္းခိုးအိပ္တာပဲ။ စာက်က္လည္း ေရွ႕စာအုပ္ခ်ျပီး ပါးစပ္ကထြက္ခ်င္ရာေတြထြက္ေနတာပါ။ အဲေလာက္ထိကို ဆိုးခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ပါက်က္ျပီးဆိုရင္လည္း စာအုပ္ကိုလက္ကမခ်ေတာ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႕ကိုးရဲ႕ၾကိဳးစားမွဴ႕မဆိုစေလာက္ ကေလးနဲ့ ဆရာေတြရဲ႕ တုတ္အား၊ပါးစပ္အားေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနကိုေရာက္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ဆရာေတြကိုအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အေဖတို႕က တစ္ခ်က္လြွတ္အမိန္႕ထုတ္ပါတယ္။ စစ္အင္ဂ်င္နီယာ တက္ရမယ္တဲ့။ ကိုးက စစ္သားဆိုတာနဲ႕လံုး၀ေရစက္မနီးတာပါ။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္စစ္သားမလုပ္ဖူးပါ ဘူး။ကိုးက စည္းကမ္းေတြေဘာင္ေတြနဲ႕ေနရတဲ့ေနရာမွာ လံုး၀ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မေကာင္းတာလည္း မလုပ္ဘူး။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ပဲေနခ်င္တယ္ဆိုတဲ့လူစားမ်ိဳးထဲမွာပါပါတယ္။ အဲဒီလိုရာဇသံလည္းၾကားေရာ ကိုးတစ္ေယာက္ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ထမင္းမစားဘဲဆႏၵျပပါတယ္။ အိမ္မွာလည္းဟိုလိုဂ်ီလိုက္ ဒီလိုဂ်ီလိုက္ေပါ့။ ဒါလည္း ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမလာပါဘူး။ အဲေတာ့ ကိုးလည္း တစ္ခ်က္လြွတ္ဆႏၵျပပါတယ္။ ကိုးကို စစ္သားဆက္လုပ္ခိုင္းေနမယ္ဆိုရင္ ဘုန္းၾကီးပဲ၀တ္ေတာ့မယ္လို႕ေျပာပါေတာ့တယ္။ ဒီေတာ့မွ အေဖက မေလွ်ာ့ခ်င္ေလွ်ာ့ခ်င္နဲ႕ ေအးပါ... စစ္အင္ဂ်င္နီယာမေျဖခ်င္လည္း ဥပေဒပညာေတာ့တက္မွျဖစ္မယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ့ကိုးလည္း ဥပေဒပညာတက္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့လြတ္လပ္ပါတယ္ေလ ဆိုုျပီး တက္မယ္လို႕ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ 

ကိုးက၂၀၀၅မွာဆယ္တန္းေအာင္တာဆိုေတာ့ ၂၀၀၅ဒီဇင္ဘာမွာ ေက်ာင္းစတက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေတာ့ အမိရတနာပံုတကၠသိုလ္ေျမၾကီးကို မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႕ ေရာက္လာရပါေတာ့တယ္။ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေတာသားျမိဳ႕တက္ဆိုသလို ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ အထူးအဆန္းေတြခ်ည္းေပါ့ဗ်ာ။ ေစာ္လန္းလန္းေလးေတြကလည္းထူးဆန္း၊ က်က္လိုက္ရတဲ့စာေတြကလည္း ဖတ္ဖတ္ေမာ၊ ေမေမေမြးတုန္း က အသားေဖြးေဖြးကလည္း မႏၲေလးေရြွျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကိုလည္းေရာက္ေရာ နတ္ေရကန္ထဲစိမ္လိုက္သလို တမုဟုတ္ခ်င္း မဲသြားေတာ့တာပဲဗ်ာ။ အဲလုိနဲ႕ ပထမႏွစ္မွာ အေဆာင္ေက်ာင္းသားဘ၀ကိုစပါတယ္။ အေဆာင္ေနျဖစ္တာကေတာ့ ဘေလာ့ဂါဦးဦးမိုးေကာင္းကင္ ေနတဲ့အေဆာင္မွာပဲေပါ့။ ဦးဦးမိုးေကာင္းကင္ ကင္က ကိုးရဲ႕ဦးေလးေလ။ သူနဲ့တူတူေနျပီး ေက်ာင္းကို ဖယ္ရီနဲ႕သြားပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ၾသဂုတ္လထဲေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆို၊က၊ေရး၊တီးျပိဳင္ပြဲၾကီးက်င္းပပါတယ္။ ကိုးကအရင္ကအေျခခံ ေလးလည္းရွိေတာ့ အဆိုဘာသာကို အဆင့္ျမင့္ပညာအဆင့္ကေန၀င္ျပိဳင္ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုးရဲ႕ မဟာဂီတ လက္ဦးဆရာက မႏၱေလးအနုပညာတကၠသိုလ္က ပတၱလားဦးစိုးေ၀နဲ႕ ေဒၚသေျပပါ။ ကာလေပၚလက္ဦး ဆရာကေတာ့ ဂႏၱ၀င္ေမေမေတးသံရွင္ဦးေအာင္ေက်ာ္ဆန္းပါ။ ဆရာတို႕နဲ႕သင္ျပီး၀င္ျပိဳင္ျဖစ္ခဲ့ရာက ကိုးရဲ႕ အနုပညာေျခလွမ္းစခဲ့ပါတယ္။ ဒုတိယႏွစ္၊တတိယႏွစ္၊စတုတၱႏွစ္ေတြမွာလည္း ႏွစ္စဥ္ျပိဳင္ပြဲ၀င္ျဖစ္ခဲ့ရာက ဆရာေတြရဲ႕ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆုေတြလည္းရရွိခဲ့ပါတယ္။ ကိုးတို႕ဥပေဒေမဂ်ာက တျခားေမဂ်ာေတြထက္တစ္ ႏွစ္ပိုတက္ရပါတယ္။ သူမ်ားကသံုးႏွစ္ဆို ကိုးတို႕က ေလးႏွစ္၊ သူမ်ားကေလးႏွစ္ဆို ကိုးတို႕က ငါးနွစ္တက္ရပါတယ္။ ေက်ာင္းကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးနဲ့ၾကာၾကာၾကီးတက္ရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ စာေမးပြဲနီးျပီမ်ား ဆို ဘယ္သူ႕ကို အေဖေခၚရမွန္းမသိေအာင္ကို စာေတြကခက္တာပါ။ ဘာေတြမွန္းလည္းမသိ၊ စာေတြက တစ္ေနရာမွ က်န္လို႕မရေတာ့ ေသေလာက္ေအာင္က်က္ရတာ။ တစ္ညလံုးစာမုန့္ေတြအမ်ားၾကီး၀ယ္ထား ျပီး က်က္ရတာ အိပ္မက္ဆိုးၾကီးမက္ရသလိုပါပဲဗ်ာ။ စာေမးပြဲျပီးျပီဆိုရင္ မ်က္လံုးေလးကလယ္ကလယ္နဲ့ ငိုခ်င္ခ်င္တာလိုလို  ရယ္ခ်င္တာလိုလုိ ခံရက္ခက္ခက္ၾကီးၾကီးျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့လြတ္ ေျမာက္သြားပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘြဲ႕လြန္စာေတြက အရမ္းသာမခက္တာ စာတမ္းတစ္ခုခုလုပ္ရျပီဆုိ ပိုက္ဆံအရမ္းကုန္ပါတယ္..ဟီး.။ ဒုကၡေတြညည္းျပေနတာနဲ႕စိတ္ညစ္ေနျပီလားမသိဘူုးေနာ္..

အလုပ္သင္ေရွ႕ေနဘ၀ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ က်က္စာေတြနဲ႕နပန္းလံုးတာမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ စာအုပ္ ေတြ၊ အမွဴ႕တြဲေတြ၊ အမွဴ႕သည္ေတြနဲ႕နပန္းလံုးရပါျပီ။ တစ္ခါတစ္ခါဆို တရားသူၾကီးနဲ႕ေတာင္နပန္းလံုးရ တတ္ပါတယ္။ အဟဲ... စကားပဲမ်ားတာပါ။ တကယ္နပန္းလံုးတာဟုတ္ဘူးေနာ္.. ေတာ္ၾကာ ကိုးကို ဂ်ပန္နပန္းသမားၾကီးမွတ္ေနၾကပါဦးမယ္ဗ်ာ...။ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ အလုပ္သင္ေရွ႕ေနေလးဆိုျပီး ပညာစမ္းခ်င္တဲ့လူကလည္းပါေသးသဗ်..။ အဲလိုမ်ိဳးေတြလည္းရွိတတ္ေတာ့ ေန႕လည္ဆို တရားရံုးေတြမွာသြား ညညဆိုလည္း စာအုပ္ေတြဖတ္ရတာ ႏွစ္နာရီသံုးနာရီထိေတာင္ေရာက္သြားတတ္ ပါတယ္။ ေနာက္ေန႕မနက္ေစာေစာရံုးသြားျပီဆို အိပ္ေရးကေကာင္းေကာင္းမ၀ ရွင္းရွင္းေလးကိုရွုပ္ေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ တစ္ဖက္ေရွ႕ေနရဲ႕ စာေတြကိုဖတ္ျပီး သူတို႕ရဲ႕လုပ္ဇာတ္ၾကီးေတြကိုသိျပီဆို ေဒါသထြက္ရ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ္ကအေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးေနရက္နဲ႕ ေရွ႕ေနဆိုရင္ပဲ ဓားျပေတြလိုလိုဘာလိုလို ဆက္ဆံတတ္တဲ့အမွဴ႕သည္ေတြနဲ႕ ေတြ႕ျပီဆိုရင္ေတာ့ ကုိးနဲ့ ေနာင္ဂ်ိန္ပေလးျပီပဲ။ ဒီၾကားထဲ ဟိုမေရာက္၊ ဒီမေရာက္ ရံုးစာေရးေတြက ကိုယ့္ကိုသေဟာက္သဟလုပ္လာျပီဆိုရင္လည္း သည္းညည္းခံေနရေသးတယ္။ သူတို႕နဲ့ေနာင္ဂ်ိန္ပေလးလို႕ကေတာ့ ကိုကိုတို႕မမတို႕ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာမဲ့ဟာ တစ္လေလာက္ၾကာ ေအာင္လုပ္ျပီးညစ္ပတ္ၾကေတာ့တာပဲဗ်ိဳ႕။ အဲဒီေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေရွ႕ေနဆိုတာ သူမ်ားဆီကေငြေတြကို မတရားယူေနၾကတာပဲလို႕ေျပာမယ္ဆိုရင္ မရွိဘူးလို႕ေတာ့ေျပာလို႕မရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တကယ္မဟုတ္ဘဲအေျပာခံလာရတဲ့အခါမွာ ေဒါသထြက္ရပါတယ္။ ေရွ႕ေနတိုင္းကိုေတာ့ ၀ါးလံုးသိမ္းရိုက္ေျပာလို႕မရပါဘုူး။ တကယ္တမ္းမွာ ကိုးတို႕ေရွ႕ေနေတြက လူေတြရဲ႕ ဒုကၡေတြ၊ ေသာကေတြ၊ မတရားမွဴ႕ေတြကို သူမ်ားကိစၥကိုယ့္ကိစၥလုပ္ျပီး စိတ္ညစ္ခံ၊ေခါင္းရွုပ္ခံျပီးလုပ္ေပးၾကရတာပါ။ ဒါကိုပဲအ ေကာင္းမျမင္နိုင္ပဲ ကိုယ္ကေပးရတာတစ္ခုပဲျမင္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းေရွ႕ေနအလုပ္လုပ္ျပီဆိုရင္ ေစတနာဆိုတာဘယ္လိုမွမပါလို႕ကို မရတာပါ။ ေစတနာမပါဘူးဆိုရင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ့မွေရွ႕ေနလိုက္လို႕မရ ပါဘူး။ ကိုးတို႕ေရွ႕ေနေတြရဲ႕တာ၀န္က ခံစားလိုက္ရတဲ့လူကခံစားလိုက္ရျပီးျဖစ္တဲ့အတြက္ တရားခံေတြကို အသက္သာဆံုးျဖစ္ေအာင္ ကိုယ့္အပူမဟုတ္ဘဲလိုက္ကူညီေပးၾကရတာပါ။ တကယ္တမ္းကိုယ့္ကိုပါ အေျပာ ခံလာရတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလးကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ လူေတြဟာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ့ကိုယ္ ရပ္တည္ ေနၾကတာပါ။ လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေကာင္းေကာင္းမသိဘဲနဲ့ သူလည္းဟိုလူလိုအလုပ္ပဲ။ သူလည္း ဟိုလူလိုလုပ္မွာပဲဆိုတာမ်ိဳးထားရင္ တရားပါရဲ႕လားဆိုတာ သူငယ္ခ်င္းတို႕စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းေကာင္းေအာင္လုပ္တဲ့သူမွာလည္း အရမ္းနစ္နာပါတယ္။

အဲဒါနဲ႕ တစ္ရက္မွာေတာ့ ကိုးဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်လိုက္ပါတယ္။ ကိုးအမွဴ႕လိုက္ေရွ႕ေနတစ္ခုတည္းကို မလုပ္ေတာ့ဘူး။ စာခ်ဳပ္စာတမ္းနဲ့တြဲျပီးလုပ္မယ္ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့။ စာခ်ဳပ္စာတမ္းလုပ္ရတာအရမ္းစိတ္ခ်မ္း သာရပါတယ္။ ဒီမွာက ေငြကိုေငြနဲ့ခုိင္းသြားတာပါပဲ။ ရန္လည္းမျဖစ္ရဘူးေပါ့။ ေနာက္ျပီး လူေတြရဲ႕အလုပ္ ကိုလုိက္ကူညီရတာအရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကုသိုလ္လည္းရ၀မ္းလည္း၀လို႕ ကိုးကေတာ့ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီထဲကမွ ကိုးအရမ္းစိတ္ညစ္လာျပီဆိုရင္ေတာ့ ကိုးရဲ႕စိတ္ေျဖရာဟာ သီခ်င္းေတြပါ။ ကိုးရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္း၊ ကိုးဘ၀ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္ဟာ ကိုးခ်စ္တဲ့ သီခ်င္းေတြပါပဲ။ စိတ္ညစ္လာျပီဆို သီခ်င္းနားေထာင္မယ္၊ သီခ်င္းဆိုမယ္၊ ဒါပါပဲ။ ျပီးရင္အိပ္ပစ္လိုက္တယ္။

ေနာက္ထပ္လည္းကိုးခ်စ္တဲ့ ကိုးရဲ႕အေဖာ္ေလးလည္းရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဒီဘေလာ့ေလးပါပဲ။ ဒီဘေလာ့ ေလးဟာ ကိုးရဲ႕အိပ္မက္၊ ကိုးရဲ႕ စိတ္ေျဖရာ၊ ကိုးခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ့ မွ်ေ၀ခံစားရာ သုခဘံုေလးတစ္ခု ပါပဲ။ ဒီဘေလာ့ေလးထဲမွာ ကိုးစိတ္ညစ္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ကြန္မန့္ေတြဖတ္မယ္၊ ခံစားရတာေလးေတြကို ေရးမယ္၊ ကိုးစိတ္ေပ်ာ္ရင္ ၾကည္နူးစရာပို႕စ္ေလးေတြတင္မယ္၊အစရွိသျဖင့္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီဘေလာ့ေလးကေတာ့ ကိုးရဲ႕ အရိပ္ကေလးေပါ့ဗ်ာ။ ကိုးရဲ႕ နယ္ပယ္နဲ့ ကိုးကိုဗဟုသုတေတြေပးတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုလည္းျဖစ္ေသး တယ္ဗ်..။ အဲဒီေတာ့ ဒီလိုဘေလာ့ေလာကနဲ့မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့ စီနီယာဘေလာ့ဂါကိုကိုမမတို႕ကုိေက်းဇူး တင္ပါတယ္။ တျခားဟိုစတင္တစ္ခုမွာတင္ေနရာကေန ခုလို ဘေလာ့စေပါ့မွာ အေျချချဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းအားေပးျပီး မန္းတေလးကိုေရာက္ခိုက္ ကိုယ္တိုင္ပဲ ဘေလာ့ေလးကို တည္ေထာင္ေပးသြားတဲ့ ဘေလာဂါ ကိုသက္တန္႕ခ်ိဳ အားလည္းေကာင္း၊ ကိုးကို မဟာဂီတသီခ်င္းေတြဆုိဆိုျပတတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ ေဇတာရာအားလည္းေကာင္း၊ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ရန္ေတြ႕တတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါေဒၚႏွင္းမိုးမိုးအားလည္း ေကာင္း၊ ေတာသူမၾကီးဒီဇိုင္းနဲ႕ဟုတ္ပေတာ္ဆိုျပီး ပိုစ္တိုင္းကိုလာအားေပးတတ္တဲ့ ေနာ္ေ၀းမွဘြားေဗ အားလည္းေကာင္း၊ ဘေလာ့ဂါဦးဦးမိုးေကာင္းကင္အားလည္းေကာင္း၊ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ေပးမည္ဟုေျပာ ထားေသာ ရုပ္ေခ်ာေခ်ာနဲ႕မမ နမ္းမ၀အားလည္းေကာင္း၊ ေကာင္း၏ဆိုျပီး ပို႕စ္ေတြကို ဆက္ဆက္လာလာ အားေပးတဲ့ မေလးမွ ကိုေဇာ္ အားလည္းေကာင္း၊ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္မွ ကိုးအားခ်စ္လို႕လာဖတ္ၾကကုန္ ေသာ၊ မုန္းလို႕လာဖတ္ၾကကုန္ေသာ ကိုးရဲ႕ပရိတ္သတ္ၾကီးအားလည္းေကာင္း၊ ကြန္မန့္ေလးမ်ားရက္ေရာစြာ ေပးခဲ့ၾကကုန္ေသာ ကိုကိုမမတို႕အားလည္းေကာင္းအထူးပဲေက်းဇူးတင္ရွိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

သူ႕ဆီကေနလုစားမယ္ေလ ကိုးကေတာ့ တစ္ကုိက္ကိုက္ျပီးျပီ... ဟီး

ကိုးကေတာ့ ေဘာ္ဒါၾကီးတို႕ကို ဒီလိုျပံဳးျပံဳးေလးပဲႏွုတ္ဆက္မယ္ေနာ္...

ကိုးတို႕လို  ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားျပီး ဘေလာ့ေရးၾကသာသူတို႕မွာ ဘယ္လိုစိတ္ညစ္စရာေလးပဲၾကံဳၾကံဳ ဘေလာ့ကိုေရာက္ျပီဆိုရင္ဘယ္သူက ဘယ္လိုမန္႕ခဲ့ပါလိမ့္ဆိုတာကိုအရင္ဆံုးၾကည့္ၾကတာပါ။ အဲဒီကြန္မန္႕ ေလးေတြနဲ႕ပဲ ဘေလာ့ေလးဒီေလာက္အသက္ရွည္လာခဲ့တဲ့အတြက္ ကြန္မန့္ကိုကိုမမတို႕ကိုေတာ့ အထူးပဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

ေနာက္လည္းလာလည္ပါဦးလို႕လက္ႏွစ္ဘက္ျဖန္႕ျပီးဖိတ္ေခၚပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

အားလံုးကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။။ တစ္ခါတည္းဖိတ္လိုက္ပါရေစ။ စက္တင္ဘာလကိုးရက္ ေန႕မွာ ကိုးရဲ႕ဘေလာ့ေလးတစ္ႏွစ္ျပည့္ရွိတယ္ေနာ္။ လာစားလွည့္ၾကပါဦးလို႕။

စာေရးသူ...ကိုကိုးအိမ္(၃၁.၈.၂၀၀၉) ၂၁ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႕