ပဌာန္းကိုေဖာ္ေဆာင္ျခင္း

၁။ ေဟတုပစၥည္း
စိတ္ရင္းေကာင္းျခင္း၊ ရက္ေရာျခင္း၊ ေမတၱာထားျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္း၊ အေျမာ္အျမင္ရွိျခင္း။

၂။ အာရမၼဏပစၥည္း
ဘုရားဖူးျခင္း၊ တရားနာျခင္း စေသာ အတိဣ႒ာ႐ံုမ်ားႏွင့္ ေနျခင္း / မေကာင္းေသာ အာ႐ံုတို႔ေနာက္ မလိုက္ဘဲ ကုသိုလ္အာ႐ံုတို႔ႏွင့္သာေနျခင္း (မိမိအတြက္)။
မိမိေၾကာင့္ သူတစ္ပါး အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစျခင္း / အကုသိုလ္ မျဖစ္ေစျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၃။ အဓိပတိပစၥည္း
ပညာဥာဏ္ႀကီးျခင္း၊ စိတ္, ဇြဲ, ဆႏၵ ထက္သန္ျခင္း။

၄။ အနႏၲရပစၥည္း
အလုပ္ကို (စိတ္လာလွ်င္လုပ္၍ စိတ္မလာလွ်င္မလုပ္ျခင္းမ်ိဳး) ျပတ္ေတာက္ျပတ္ေတာက္ မလုပ္ျခင္း။

၅။ သမနႏၲရပစၥည္း
ပံုမွန္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ႀကိဳးစားျခင္း။

၆။ သဟဇာတပစၥည္း
ညီညီညြတ္ညြတ္ အတူတကြ လုပ္ကိုင္ျခင္း။

၇။ အညမညပစၥည္း
အျပန္အလွန္ ေကာင္းက်ိဳး ျပဳတတ္ျခင္း။

၈။ နိႆယပစၥည္း
သူတစ္ပါး မွီခိုအားထားေလာက္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိျခင္း။

၉။ ဥပနိႆယပစၥည္း
ယံုၾကည္မႈရွိျခင္း၊ ဆရာေကာင္း, မိတ္ေဆြေကာင္း, ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္း ရွိျခင္း (အားႀကီးေသာ မွီရာရွိျခင္း) (မိမိအတြက္)။
မိမိကလည္း သူတစ္ပါးအတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၁ဝ။ ပုေရဇာတပစၥည္း
အခြင့္အလမ္းေကာင္းမ်ား ေရွ႕ကျဖစ္ေပၚေနျခင္း (ေရွ႕ေဆာင္ေကာင္းရွိျခင္း) (မိမိအတြက္)။
မိမိက ေရွ႕ကဦးေဆာင္ႏိုင္ျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၁၁။ ပစၧာဇာတပစၥည္း
ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေကာင္းရွိျခင္း (ေနာက္လိုက္ေကာင္းရွိျခင္း) (မိမိအတြက္)။
လိုအပ္သူတို႔အား ေထာက္ပံ့ႏိုင္ျခင္း၊ သားသမီးေကာင္း၊ တပည့္ေကာင္းျဖစ္ျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၁၂။ အာေသဝနပစၥည္း
ကြၽမ္းက်င္မႈရွိရန္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ခါထပ္ခါ ေလ့က်င့္ျခင္း။

၁၃။ ကမၼပစၥည္း
ေစတနာေကာင္းထားျခင္း။

၁၄။ ဝိပါကပစၥည္း
ေကာင္းက်ိဳးတရားမ်ား ခံစားရျခင္း။

၁၅။ အာဟာရပစၥည္း
ကိုယ္/စိတ္ အာဟာရ မွ်တျခင္း။

၁၆။ ဣၿႏၵိယပစၥည္း
မိမိဆိုင္ရာ၌ အစိုးရျခင္း။

၁၇။ စ်ာနပစၥည္း
မိမိအလုပ္၌ စူးစိုက္မႈရွိျခင္း။

၁၈။ မဂၢပစၥည္း
မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ႀကိဳးစားျခင္း။

၁၉။ သမၸယုတၱပစၥည္း
မိမိဆိုင္ရာ အလုပ္/ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ စိတ္ဝမ္းမကြဲျပား တစ္သားတည္း ျဖစ္ျခင္း။

၂ဝ။ ဝိပၸယုတၱပစၥည္း
ပ်င္းရိသူမ်ားႏွင့္ မေပါင္းျခင္း၊ မေကာင္းသူမ်ားႏွင့္ မေရာျခင္း။

၂၁။ အတၴိပစၥည္း
အေကာင္းအဆိုး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ခံႏိုင္ရည္ရွိျခင္း။

၂၂။ နတၴိပစၥည္း
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ မရွိျခင္း။

၂၃။ ဝိဂတပစၥည္း
လူမိုက္တို႔ႏွင့္ ကင္းေအာင္ေနျခင္း ၊ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းျခင္း၊ သံသယ ကင္းျခင္း။

၂၄။ အဝိဂတပစၥည္း
သတိလြတ္ကင္းမႈ မရွိျခင္း (သတိအၿမဲရွိျခင္း)။

အက်ဥ္းမွ်သာ ျပလိုက္ပါသည္။ ဤနည္းလမ္းေကာင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္အဖို႔ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာ ဘ၀ႏွစ္ျဖာတို႔၌ စိုးရိမ္ဖြယ္မရွိ။ အေျချမင့္ ၾကီးပြားမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ပ႒ာန္းတရားေတာ္သည္ အနႏၲနယ (အဆံုးမရွိ) အလြန္က်ယ္ဝန္း နက္နဲေသာေၾကာင့္ ရြတ္ဖတ္တတ္႐ံုမွ်ျဖင့္ ေက်နပ္မေနၾကဘဲ မိမိတို႔စြမ္းႏိုင္သေလာက္ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး လက္ေတြ႕ဘဝတြင္လည္း အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ႏိုင္ၾကေစဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း…။

အားလုံး . ...ပြားမ်ား အားထုတ္နုိင္တဲ့သူေတြ ၿဖစ္ပါေစ

စာေရးသူ...ကိုကိုးအိမ္