ေနကြ်န္ေတာ့္ဆီကိုျဗဳန္းစားၾကီး
ေရာက္လာေတာ့ကြ်န္ေတာ္အံ့ၾသမိသည္ ။
''ေန ..ေမာင့္ဆီလာတာလား..''
"အင္းေလေမာင္ရဲ႕..မလာရဘူးလား"
''ရပါတယ္ေနရ ..ေမာင္ကအံ့ၾသေနလုိ႔ပါ''
"ေနကေမာင့္ေဘးမွာအျမဲေနမွာေလ''
''အင္းပါ တစ္သက္လုံးေနာ္''
''တစ္သက္လုံးပါေမာင္ရယ္''
''ေန႔ကုိေမာင္သိပ္ခ်စ္တယ္ ..''
''ေမာင့္ကုိေနလည္းအရမ္းခ်စ္တယ္ေလ..''
ေနကကြ်န္ေတာ့္ကိုသိပ္ခ်စ္ျပီးနားလည္မွဳအျပည့္ရွိေသာခ်စ္သူတစ္ေ ယာက္။ကြ်န္ေတာ့္အေပၚတခါမွေနဆုိး ခဲ့တာမရွိ။ေနကကြ်န္ေတာ့္ေက်ာကုိ ေနာက္ကသုိင္းဖက္ရင္းစကားေတြေျပာ ေနသည္။
''ေမာင္ရယ္ ..ေနသိပ္လြမ္းတာပဲ''
''ေန႔ကိုလည္းေမာင္ေန႔တုိင္းလြမ္းပါတယ္....ေန႕ကုိေမာင့္ေဘးမွာအျ မဲရွိေနေစခ်င္တယ္..ေန
ေမာင္ေျပာတာၾကားလား...''....ေန .... ေန .... ေန''
'' ေဟ့ေကာင္ေရာင္နီ..မုိးလင္းေနျပီကြ..ေန ...ေန..နဲ႔ ဘာေတြေယာင္ေနတာလဲ..''
''ဟင္ ..အမ္ ..ငါအိပ္မက္မက္ေနတာလား..အိပ္မက္ထဲမွာေန႕ကုိေတြ႔တယ္..ျပီးေတာ့ငါ စကားေျပာေနရင္းနဲ႔ေနေပ်ာက္သြား တယ္..ေနငါ့ကုိသတိရေနတယ္ထင္တယ္ကြ ာ''
''မင္းစိတ္မွာမင္းဘာသာထင္ေနတာေတြေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္..''
''မဟုတ္ဘူး ..ငါေနနဲ႕မေတြ႔တာလဲၾကာျပီမင္းယံ....ေနတစ္ေယာက္ေနမွေကာင္းရဲ႕လား မသိဘူး''
''ေအး...မင္းတုိ႕ပဲခ်စ္ၾကပါကြာ..ခ်စ္ႏုိင္ၾကတယ္...ကဲ..မင္းသတိ ရတာကုိေနာက္မွရ...ဒီေန႕႔ေက်ာင္း ေစာေစာသြားရမယ္ေလကြာ''
''ေအးပါ ..ငါသိပါတယ္''
ေမာင္ေက်ာင္းကေရာက္မွ
ေန႕ဆီဖုန္းဆက္လုိက္ေတာ့မယ္ေန။ေက်ာင္းသြားဖုိ႔ျပင္ဆင္လုိက္ဦး မယ္။။
(၂)
ဒီေန႔စာသင္ရတာဘယ္လုိျဖစ္ေနသည္မသိ။စိတ္ေတြေလးေနသည္။ဒီတစ္ခ်ိန္ ျပီးရင္ေက်ာင္းဆင္းရေတာ့မည္။ေက် ာင္းကအျပန္ေစ်း၀င္၀ယ္ရမည္။ဒီေန႔ သူစားဖုိမွဳးအလွည့္က်သည္။ျပီး ရင္ေန႕ဆီဖုန္းဆက္ရမည္။ေဟာ...ေက် ာင္းဆင္းျပီ။
"ေရာင္နီ''
''ေအး..ေျပာ''
''မင္းေစ်း၀ယ္၀င္၀ယ္မွာလား''
''မင္းတုိ႔ကဘယ္လဲ''
''
ငါနဲ႕ျဖဴိးသာ..ခုိင္ျမဲတုိ႕အေဆာင္ခဏသြားမလုိ႕..မင္းအရင္ျပန္ႏွ င့္
လုိက္ေတာ့ကြာ'' ဟုမင္းယံကေျပာသည္။။
''ငါတုိ႔ျပန္လာရင္ထမင္းအဆင္သင့္ေနာ္စားဖုိမွဳး''လုိ႔ ျဖဳိးသာက ေအာ္
သြားသည္။။ေက်ာင္းကအျပန္ေစ်းအနည္းငယ္၀ယ္သည္။အိမ္ေရွ႔ေရာက္ေတာ့ကြ ်န္ေတာ္နည္းနည္းအံ့ၾသသြားသည္။
မနက္တုန္းက ကြ်န္ေတာ္ေသခ်ာပိတ္သြားခဲ့ေသာတံခါးက
အခုဖြင့္လ်က္သား။အခန္း၀တြင္မိန္းကေလးဖိနပ္တစ္ရံေတြ႔ရသည္။။ ေနမ်ားလား။
ေနမ်ားလား။။
''ေမာင္''
''ဟာ ..ေန ..လန္႔လုိက္တာကြာ..ေမာင္ကအခန္းပြင့္ေနေတာ့ေတာ္ေတာ္လန္႔သြားတာ. ''
'' အင္း..ေဆာရီး..ေဆာရီးေမာင္''
''ေနကလည္းေမာင့္ကုိၾကဳိမေျပာဘူးေရာက္လာတယ္...ေမာင္လာၾကဳိမွာေ ပါ့ကြာ''
''ေမာင္ေက်ာင္းသြားေနရတာေနသိတယ္ေလ ..ေမာင္ေက်ာင္းပ်က္မွာစုိးလုိ႔ေ နမေျပာတာ''
''ေန ပိန္သြားတယ္ေနာ္..ေနေရာေကာင္းလား''
''အင္း ေကာင္းပါတယ္ေမာင္ရဲ႕...ေမာင့္ကုိလြမ္းလုိ႔ေနမွာေပါ့''
''ေဒၚေနေနတုိ႔ကေတာ့စကားကတတ္ပဗ်ာ....ညတုန္းကေတာင္
ေနေမာင့္ဆီလာတယ္လုိ႔အိပ္မက္မက္တယ္..ေမာင္တုိ႔ကစိတ္ခ်င္းဆက္ေ နတာမ်ားလားမသိဘူးေနာ္ေန''
''ဟုတ္တာေပါ့ေမာင္..ေန႔စိတ္ကေမာင့္စိတ္ေလ...ကဲ..ခဏနားလုိက္ဦ း..ေမာင္ဘာမွခ်က္စရာမလိုေတာ့ဘူး ..ေနခ်က္ထားတာအားလုံးက်က္ေနျပီ. .ေမာင္ေရခ်ဳိးျပီးထမင္းစားရုံပဲ ..ေအာ္
..ေမာင့္အခန္းေဖာ္ေတြေရာ...''
''လာၾကလိမ့္မယ္ေန ..ေလာေလာဆယ္ ေန ေမာင့္အခန္းမွာေနလုိက္ ..ေမာင္
မင္းယံအခန္းမွာေနလုိက္မယ္ ''
''အင္းပါေမာင္ရယ္..ျပီးမွစီစဥ္ပါ...မေမာဘူးလား..နားပါဦး''
''ေနေကာင္းတာဟုတ္ရဲ႕လားေန ..ေန႔ၾကည့္ရတာမလန္းသလိုပဲ.''
''ေနကခရီးေ၀းကလာတာမုိ႔လုိ႔ပါ..နားလုိက္ရင္ေကာင္းသြားမွာပါေမာ င္ရယ္
..စိတ္မပူနဲ႕ေနာ္''
ေမာင္ေရမုိးခ်ဳိးျပီးေတာ့ေမာင့္အခန္းေဖာ္ေတြျပန္ေရာက္လာပါသည္။ လူခ်င္းသာမေတြ႔ဖူးတာေန႔ကုိသူတုိ ႔ကသိႏွင့္ျပီးျဖစ္ေနသည္။
" ေန ..ဒါေမာင့္သူငယ္ခ်င္းမင္းယံေဇာ္...သူကျဖဳိးသာဇံ..သူငယ္ခ်င္း
ဒါငါေျပာေနတဲ့ငါ့ခ်စ္သူ ေန..။။။ေနေနေမာင္တဲ့..ေအာ္
..မင္းယံ...မင္းအခန္းမွာဒီေန႔ငါလာအိပ္မွာေနာ္..ေန႕ကုိငါ့အခန္း မွာသိပ္မလုိ႔''
''ေအးပါ ေရာင္နီရာ..ရပါတယ္..ဒီေကာင္ကညတုန္းကေတာင္
ေနေန႔ကုိအိပ္မက္ျပီးထေအာ္ေနေသးတယ္..သူမ်ားေတြခ်စ္တတ္ၾကပုံမ်ား ကြာ..ျဖိဳးသာတုိ႔နဲ႕ကြာပ''
''မင္းကငါ့ကုိေျပာရေအာင္ မင္းေရာ ''
''ေအး ..ငါလည္းအတူတူပဲ..ဟား ဟား ''
ေနကျပဳံးေနပါသည္။ေန႔မ်က္ႏွာေလးသည္အနည္းငယ္ေခ်ာင္သြားရုံမွ
အပခ်စ္စရာေကာင္းေနပါသည္။ေန႔ကုိခ်စ္သူေတာ္ခြင့္ရျခင္းသည္ကြ်န္ေ တာ္ကံေကာင္းတယ္လုိ႔သူငယ္ခ်င္းမ် ားကေျပာဖူးသည္။
''ေရာင္နီထြဋ္ေရ ..မင္းကေတာ့ငါတုိ႔ထက္ကံေကာင္းပါတယ္ကြာ''
(၃)
ထုိေန႔ကေနခ်က္ေၾကြးေသာထမင္းဟင္းေတြကုိကြ်န္ေတာ္တုိ႔စားေသာက္ျပီ းမင္းယံႏွင့္ျဖဳိးသာကမင္းတုိ႔ေ အးေဆးစကားေျပာၾကပါဟုဆုိကာအျပင္ ထြက္သြားေလသည္။
'' ေန ''
''အင္း ေျပာေလေမာင္ ''
''ေန႔ကု္ိလည္းေမာင္သတိရပါတယ္ေမာင္လည္းစာေမးပြဲရွိတာနဲ႕ဖုန္း လည္းမဆက္ျဖစ္တာ..ေမးလ္လည္းမပုိ႔ ျဖစ္တာပါ..''
''ေနသိပါတယ္ေမာင္ရဲ႕ ..ေနနားလည္တယ္ေနာ္
..ေနလုိက္လာေတာ့လည္းေတြ႔ရတာပဲေလ..ေမာင့္ကုိလည္းေနသတိေတြရေနတာ. .လြမ္းလည္းလြမ္းတယ္..ျပီးေတာ့ခ် စ္တယ္''
''ေနလည္းက်န္းမာေရးကုိဂရုစုိက္ေနာ္ ေမာင္စိတ္ပူတယ္''
''ေမာင္လည္းဂရုစုိက္ေနာ္..ေနက ေမာင့္ေဘးမွာအခ်ိန္တုိင္းရွိေနႏုိင္တာမဟုတ္ဘူးေလ''
ေနကကြ်န္ေတာ့္ပခုံးေပၚတြင္ေခါင္းေလးမွီကာေျပာသည္။ေန႔လက္ေခ်ာင္း ေလးေတြကုိဆုပ္ကုိင္လုိက္သည္။ေအး စက္ေနေသာေန႔လက္ေတြ။
'' ေန..ခ်မ္းေနတာလား...လက္ေတြေအးေနတယ္ေနာ္"
'' ဟင့္အင္းေနေကာင္းတယ္ေမာင္..နည္းနည္းေအးလုိ႔ေနမွာပါ''
''ေရာ့ ..ေမာင့္အေႏြးထည္ေလး၀တ္ထားလုိက္''
''အင္းရပါတယ္ေမာင္ရယ္''
''ေန ..ေမာင္ေလ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္မုိးေကာင္းကင္ျဖစ္ခ်င္တယ္..စိတ္ထဲမွာမြန္းၾကပ္ တာေတြမခံစားခ်င္ဘူး..ေနကေရာဘာျ ဖစ္ခ်င္လဲ..''
''ေနက အဲဒီေကာင္းကင္ရင္ခြင္ထဲကမုိးတိမ္ေတြျဖစ္ခ်င္တယ္ေမာင္..ဒါမွ
ေမာင့္ရင္ခြင္မွာေနလုိ႔ရမွာေလ''
ကြ်န္ေတာ္ေန႔ကုိအထိတ္တလန္႕ၾကည့္မိသည္။ ေနငုိေနတယ္။။
'' ေနဘာလုိ႕ငုိတာလဲ''
''ေမာင့္ကုိခြဲရမွာေၾကာက္လုိ႔''
''မဟုတ္တာေနရယ္ ..ေမာင္ကေန႕ကုိမခြဲပါဘူး..ေနဘာေတြေျပာေနတာလဲကြာ..''
''ေမာင့္ကုိေနယုံတယ္...ေမာင့္ကုိေနခ်စ္လုိ႔ပါ..အကယ္လုိ႔ေနေ သသြားရင္ေလ
ေမာင့္နားမွာေနခြင့္ျပဳေနာ္''
''ေနကဘာလုိ႔ေသရမွာလဲေနရာ..ေနကေမာင့္ေဘးမွာတစ္သက္လုံးရွိေနရမယ္ ေနာ္''
''အင္း..ေနေလ ..ေမာင့္ေဘးမွာေနခ်င္တယ္ ..''
''အင္း ေမာင္ေက်ာင္းဆင္းျပီးရင္လက္ထပ္ၾကမယ္ေလ''
ေန႔ရင္ေတြဆုိ႔နင့္ေနတယ္ေမာင္။ဘာလုိ႔လည္းဆုိေတာ့ေမာင့္ကုိမခြဲြႏ ုိင္လုိ႔ပါ။
ေမာင့္ရင္ထဲမွာေနရွိသလုိ
ေန႕ရင္ထဲမွာလည္းေမာင္ရွိေနတယ္ေလ။တစ္သက္လုံးအတြက္ပါေမာင္ရယ္။
'' ေန ေစာေစာနားလုိက္ေလ.''
''ေနမအိပ္ခ်င္ေသးဘူးေမာင္စကားေတြေျပာခ်င္ေသးတယ္''
''ေန ပင္ပန္းေနမွာစုိးလုိ႔ပါ''
'' ေမာင္''
''အင္း ..ေန ေျပာေလ''
''တစ္သက္လုံးအတြက္မုိးတိမ္ေနာ္..မေမ့ပါနဲ႕''
''ေမာင္လည္းမုိးတိမ္အတြက္ေကာင္းကင္ပါ''
ေမာင့္မ်က္ႏွာညဳိညဳိေလးကုိေနၾကည့္ေနမိသည္။ေမာင့္ကုိေနမေျပာ တတ္ေအာင္ခ်စ္ခဲ့တာပါ။ေမာင္ခြဲ မသြားပါနဲ႕ေနာ္။
(၄)
'' ျဖဳိးသာ ..ျဖဳိးသာ ..မင္းယံ ထပါဦးကြာ''
''ဘာလဲေရာင္နီ ဘာျဖစ္တာလဲ''
''ေန ေရာ ..ေနမရွိေတာ့ဘူး..ေန႕ကုိေတြ႕လုိက္လား''
''မေတြ႕ဘူးေလ ငါတုိ႔လည္းခုမွ ႏုိးတာေလ''
''ဟာ ..ေနငါ့ကုိမေျပာဘဲျပန္သြားတာေတာ့မျဖစ္ႏုိင္ဘူး''
ညတုန္းကစကားေတြေျပာရင္းေနအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။ဒီမနက္ကြ်န္ေတာ္ ႏုိးေတာ့
အခန္းမွာေန႔ကုိသြားၾကည့္ေတာ့ ေနမရွိေတာ့။
ကြ်န္ေတာ္တစ္ခုခုကုိသတိရလုိက္သည္။
ကြန္ပ်ဴတာေကာက္ဖြင့္လုိက္သည္။ေမးလ္ကုိဖြင့္လုိက္ခ်ိန္မွာအေရး တၾကီးေမးလ္တစ္ေစာင္၀င္ေနခဲ့သည္။
ေန႕႔သူငယ္ခ်င္းေမျမတ္ပုိ႔ေသာေမးလ္။
ကုိေရာင္နီ
စိတ္မေကာင္းပါဘူး..ေနဆုံးသြားပါျပီ။
ကုိေရာင္နီ႔ကုိသူ႕ေရာဂါအေျခအေနကုိ
မေျပျပဖုိ႔ျမတ္ကုိကတိေတာင္းထားပါတယ္... ေန႔မွာႏွလုံးေသြးေပါက္က်ယ္တဲ့ေ ရာဂါရွိတယ္
သူေသြးေတြအန္ျပီးဆုံးသြားခဲ႕႔တယ္..သူဆုံးခါနီးအထိ
ကုိေရာင္နီ႔အနားမွာေနခ်င္တယ္လုိ႔ေရရြတ္ေနခဲ့တယ္။
ျမတ္လည္း၀မ္းနည္းေနရပါတယ္။။ကုိေရာင္နီသိေအာင္ေမးလ္ပုိ႔ေပးလုိက္ ရတာပါ။
ျမတ္
ကြ်န္ေတာ္တစ္ကုိယ္လုံးလစ္ဟာသြားသည္။ေမးလ္Date ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့
လြန္ခဲ့တဲ႕၃ ရက္ေလာက္ကပုိ႔ခဲဲ့တာျဖစ္သည္။ဒါဆုိ မေန႔က ေန က ....မေန႔က ေန က
။။
ေမာင့္ကုိကြ်န္မျမင္ေနရသည္.။ေမာင္ငုိေနတယ္။။ေနဆုံးသြားတယ္ဆုိတာ ေမာင္သိျပီေပါ့ေနာ္။ဒါေပမယ့္
ေန ေမာင့္ေဘးမွာရွိေနတယ္ေနာ္..ေမာင့္ေဘးမွာထာ၀ရရွိေနမွာပါေမာင္။ေ မာင္လြတ္လပ္ေကာင္းကင္ျဖစ္လာမဲ့ေ န႕ကုိမုိးတိမ္ေတြျဖစ္ခ်င္တဲ့ကြ် န္မေမာင့္ေဘးမွာထာ၀ရေစာင့္ေနမွာ ပါ..ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့
..ေမာင့္ကုိအခ်စ္ဆုံးမုိ႔ပါေမာင္။
ခံစားေရးသားသူ...ကိုကိုးအိမ္
7 ေယာက္ကစာမူခေပးသြားပါတယ္:
မ်က္ရည္ေတြ ျပန္ေလွ်ာ္ေပးေနာ္...
ကိုကိုးေရ...
ခံစားရတယ္ ...
ငိုသြားတယ္...ဟြန္႔႔႔
ခင္မင္စြာျဖင့္
ႏွင္းမိုးမုိး
ဟာဗ်ာ. .ဒီေလာက္ ခ်စ္တာကို လုပ္ပစ္ရက္တယ္။
တကယ္လို႔ စိတ္က အရမ္းစြမ္းေဆာင္လာရင္ ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္တယ္လို႔ ဖတ္ရဖူးပါတယ္။
ဒါေပမဲ႔. .ဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး ဘယ္သူ႕ကိုမွ မၾကံဳေစခ်င္တာ အမွန္ပါပဲ။
ႀကက္သီးထသြားတယ္။
စိတ္မေကာင္းစရာေလးေနာ္.. အေရးအသားေလးကလည္း ေဆြးစရာေလး..
တကယ္႕ၿဖစ္ရက္လား ကိုးကိုးကြ်န္းၾကီးရယ္ အယ္ကိုကိုး
အိမ္ၾကီးရယ္..စိတ္မေကာင္းလိုက္တာ (ေတာက္ေတာက္)
မွတ္ခ်က္ ။ မ်က္ေရက်သံ
စိတ္မေကာင္းေအာင္လုပ္ျပန္ၿပီ..။
ေသဆံုးခါနီးျဖစ္တဲ့စိတ္ကအဓိကပဲတဲ့.။
ဆံုးခါနီးစိတ္ထဲကအတိုင္းသူေရာက္လာတာေပါ့ေနာ္..။
ခင္တဲ့
မသဒၶါ
ေမာင္ကိုးရဲ႕ စာေလးကို သေဘာတက် ဖတ္သြားပါတယ္။
အားေပးလ်က္...
Post a Comment