နယ္ဆင္မင္ဒဲလား၏ ေခါင္းေဆာင္မႈ စံနမူနာ (၈) သြယ္--- ( ၈ )

၈။ လက္ေတြ႕အလုပ္မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို စြန္႔လႊတ္ျခင္းသည္လည္း ေခါင္းေဆာင္မႈ အရည္ အခ်င္းေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။
၉၃ ခုႏွစ္မွာ မင္ဒဲလားက က်ေနာ့္ကို ကမၻာေပၚမွာ (၁၈) ႏွစ္ေအာက္ မဲေပးပိုင္ခြင့္ ရွိတဲ့နိုင္ငံရွိလားလို႔ေမးပါတယ္။ က်ေနာ္ သုေသသနျပဳေလ့လာမိသမွ်ထဲက “ အင္ဒိုနီးရွား၊ က်ဴးဘား၊ ေျမာက္ကိုရီးယားနဲ႔ အီရန္” တို႔ကိုတင္ျပလိုက္တဲ့အခါ သူက ႏွစ္ေထာင္းအားရ ေခါင္းညိမ့္ၿပီး “ေကာင္းတယ္၊ေကာင္းတယ္” လို႔ ခ်ီးမြမ္းပါတယ္။ ေနာက္ရက္သတၱႏွစ္ပတ္ၾကာေတာ့ ေတာင္ အာဖရိက ရုပ္ျမင္သံၾကားအစီအစဥ္မွာ မင္ဒဲလားရဲ့ မဲေပးႏိုင္တဲ့ အသက္ကန္႔သက္ခ်က္ကို (၁၄) ႏွစ္ အထိေလွ်ာ့ခ်ေရး အဆိုျပဳ တင္ျပခ်က္ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ “သူတေယာက္တည္းသာ လိုလားေထာက္ခံတဲ့ အဆိုျပဳခ်က္ကိုေထာက္ခံေပးၾကဖို႔ သူက က်ေနာ့္ကို တိုက္တြန္းနားခ်ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ႔အဆိုျပဳခ်က္ကို အမ်ားကေထာက္ခံမႈ မရွိတဲ့အတြက္ မေအာင္ျမင္မဲ့အေျခအေနနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေပမယ့္ သူကလိုလို လားလားပဲ လက္ခံ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ ဒါဟာလည္းစံထားအပ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈစံနမူနာပါပဲ” လို႔ ရာမာေဖာ္ဆာက ေျပာ ပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ မေအာင္ျမင္ေတာ့ တဲ့ အေတြးအျမင္၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ ဆက္ဆံေရးေတြကို အဆက္ျဖတ္စြန္႔လႊတ္ေရး အတြက္ ခက္ခက္ခဲခဲ ဆံုးျဖတ္လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ သူ႔ကို လူထုေရြးေကာက္ခံသမၼတျဖစ္ေနစဥ္မွာ သူလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ အရာေတြအတြက္၊ ေထာင္ထဲမွာ ဆယ္စုႏွစ္ သံုးခုစာနီးပါးျဖတ္သန္းခဲ့ရတာေတြသည္ တသက္တာ သမၼတရာထူးအတြက္ ေနရာယူဖို႔ အခြင့္အေရးမ်ားစြာ ေပးေနေပမယ့္လည္း မင္ဒဲလားကေက်ာခိုင္းခဲ့ပါတယ္။

ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့အသားအေရာင္ ခြဲျခားမႈစနစ္ကို ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ၿပီး လူမ်ိဳးေရးလႊမ္းမိုးမႈကင္းတဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္ သမၼတႏိုင္ငံထူေထာင္ခဲ့သူပါ။ ဖိႏွိပ္ခံျပည္သူေတြဘက္မွာ သူအျမဲရွိပါတယ္။ ယေန႔တုိင္ ဇင္ဘာေဘြ သမၼတ ေရာဘတ္မူဂါဘီ ရဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကို ေဝဖန္ရႈတ္ခ်ေနဆဲပါ။ သူထားခဲ့တဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈ အစဥ္အလာေကာင္းေတြဟာ ေတာင္အာဖရိ က အတြက္သာမက အာဖရိကတိုက္တလႊားမွာ ရွိတဲ့ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ အတုယူစရာစံနမူနာေကာင္းေတြပါ။ ရာမာေဖာ္ဆာက “ မင္ဒဲလားဟာ သေဘၤာေမာင္းႏွင္ သူတေယာက္မဟုတ္ဘဲ ေရေၾကာင္း လမ္းညႊန္သူတေယာက္ျဖစ္တယ္” လို႔ေျပာပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္ကို ခ်ိန္ညွိၿပီး ဦးေဆာင္မႈေပးရတယ္ဆိုတာကို မင္ဒဲလားကအေလး အနက္ သိျမင္ထားပါတယ္။

ဒီအခ်က္ကို သူ႔ရဲ့ေထာင္တြင္းကာလ (၂၇) ႏွစ္က မွတ္ေက်ာက္ျပဳေပးလိုက္တာပါ။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွာ အက်ဥ္းသားဘဝနဲ႔ ေရာ္ ဘင္ကြၽန္းေပၚမွာ စတင္ေျခခ်ခ်ိန္က သူဟာ ထိခိုက္ခံစားလြယ္ စူးရွေပါက္ကြဲလြယ္တဲ့ လူရြယ္တဦးပါ။ အက်ဥ္းေထာင္မွ ျပန္ လည္လြန္ေျမာက္လာခ်ိန္မွာ ေတာ့ ႏိႈင္းႏႈိင္းခ်ိန္ခ်ိန္ သုခမိန္တဦး ျဖစ္ေနပါၿပီ ဒါ့အျပင္ သူဟာခံစားမႈကို အေရာင္တင္တတ္ သူ တဦးမဟုတ္ပါ။ ေထာင္ထဲဝင္သြားတုန္းက လူရြယ္တဦးဘဝနဲ႔ ေထာင္ကျပန္လြတ္လာခ်ိန္ အေျခအေန ဘယ္လိုကြာျခားလဲလို႔ က်ေနာ္ေမးတတ္တာကို သူဘဝင္က်ပံုမေပၚပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ မတတ္သာတဲ့ ေနာက္ဆံုးတေန႔မွာ ေတာ့ သူစိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔ အေျဖေပးလိုက္ပံုက “ရင့္က်က္လာတယ္” တဲ့။

အမွန္ပါဘဲ၊ အေတြ႕အႀကံဳေရာ အေတြးအေခၚပါ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္သူတဦးအေနနဲ႔ ေလာကမွာ ရွာမေတြ႕ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွားပါးတဲ့အရာ၊ မစြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့အရာရယ္လို႔ မရွိႏိုင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ ။

မ်ွေ၀သူ...ကိုကိုးအိမ္